Mirthe Diemel Lifestyle 5 jul 2023, 19:34

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Mijn vriend koopt te dure cadeaus voor zijn familie van onze rekening, moet ik dat maar slikken?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Sonja (29), wier vriend geregeld dure cadeaus voor zijn familie koopt, van hún gezamenlijke rekening.

„Veel, groot en duur. Zo denkt mijn schoonfamilie over cadeaus. En elke gelegenheid moet ook gevierd: van verjaardagen en Kerstmis tot aan Moeder- en Vaderdag. Toen ik net een relatie had met Jack, keek ik daar best wel van op. Kosten noch moeite werden gespaard. Een nieuwe grasmaaier voor Vaderdag, een uitgebreide beautybehandeling voor mijn schoonmoeder ter ere van haar verjaardag, doorgaans ook nog afgetopt met een etentje – op kosten van mijn vriend en zijn twee zussen.

Genereus, dat zeker, maar totaal niet hoe ik ben opgevoed. Niet dat ik nooit cadeaus koop of krijg, maar voor Moederdag geef ik mijn moeder een bosje bloemen of een nieuw boek van haar favoriete thrillerserie, maar meer is het ook niet. En dat is ook prima: het gaat om het gebaar, toch?

Gezamenlijke rekening

Maar goed, iedereen moet doen waar hij of zij zich prettig bij voelt, en dit was nou eenmaal een ding in mijn schoonfamilie. Waar ik tot voor kort geen last van had. Maar sinds een halfjaar wonen Jack en ik samen en is er één en ander veranderd in hoe wij onze lasten delen. Zo hebben we twee gezamenlijke rekeningen geopend: één voor de vaste lasten en de boodschappen, de ander voor leuke dingen die we gezamenlijk doen. Uit eten, weekendje weg, dat soort dingen. Maar we betalen er ook cadeaus van voor anderen – we hebben immers veel gezamenlijke vrienden of worden samen uitgenodigd voor een feestje, dus dan zit je niet met continu Tikkies heen en weer sturen. Komt ook omdat we een grote vriendenkring hebben, dus elke maand zijn er wel twee of meer verjaardagen. Maandelijks storten we daarom 500 euro per persoon op die rekening.

Waar ik echter geen rekening mee had gehouden, was die bizarre ‘traditie’ van mijn schoonfamilie, waar dus elke gelegenheid zo’n beetje gevierd wordt. Dáár betaal ik schijnbaar dus ook aan mee. Ik merkte het een paar maanden geleden voor het eerst, toen de verjaardag van mijn schoonvader zich aandiende. Ineens was er bijna honderd euro afgeschreven van onze rekening. Een nieuwe drilboor en nog wat andere klusspullen, verklaarde Jack later. Het bleek een aanbieding, dus hij was er nog mee in zijn nopjes ook. En toen we een paar weken later bij mijn schoonouders aten en Jack vroeg wat mijn schoonmoeder voor Moederdag wilde hebben, kwam ze doodleuk aan met een horloge van 150 euro. Voor Móederdag. Ik wist niet wat ik hoorde en in de auto naar huis kaartte ik het aan bij Jack.

Makkelijk praten

Ik dacht dat hij het zou begrijpen, maar Jack ziet het probleem dus niet. ‘Dit zijn speciale gelegenheden Son, en het is mijn familie. Jij mag ook cadeaus voor jouw familie kopen, daar doe ik niet moeilijk over.’ Ja, dat is makkelijk praten dacht ik, voor een bos bloemen die gemiddeld vijftien euro kost. Eenmaal thuis ging ik erover door en kregen we echt een pittige discussie. Jack zijn verweer is dat dit geld juist bedoeld is voor zulke uitgaven. En bovendien: ik hoor nu ook bij zijn familie, toch?

Dilemma: pikken of niet?

Het is net alsof ik tegen een muur praat, zo voelt het nu. Ik kán gewoon maar niet aan zijn verstand gepeuterd krijgen dat zulke hoge uitgaven abnormaal zijn. Ja, een tientje of wat voor een cadeau, ik doe er echt niet moeilijk over. Maar elke gelegenheid zo’n hoog bedrag, daar kunnen we ook een weekend van weg. Dilemma is dus vooral: hoe overtuig ik Jack? Of moet ik dit dan maar pikken en zelf ook – ik noem maar wat – duurdere cadeaus gaan kopen, om in elk geval het verschil in kosten een beetje gelijk te trekken? Ik ben heel benieuwd hoe anderen daarover denken.”

Wat vind jij dat Sonja moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Rico (33), die van mening verschilde met zijn vriendin: zij wilde hun zoontje niet meer op de kinderopvang hebben, terwijl hij dat juist wel wilde.

Debbie zegt: „Zowel het kind als de ouders moeten wennen. Ik heb al zoveel ervaring, dat komt echt wel goed. En zorg dat je de spanning die je als moeder bij je hebt niet overdraagt op je kind, want dat werkt ook niet. Geef het nog even de tijd, maak de dagen niet te lang en vertrouw op de ervaring en kundigheid van de leidsters!

Kevin heeft een andere suggestie: „Gastouder is nog het beste, meer huiselijke sfeer, een rustiger programma en veel meer aandacht voor de kinderen individueel.”

Esther vindt: „Eén van de redenen waarom ik ervoor koos om de eerste vier jaar te stoppen met werken. Geen gedoe met volle kinderdagverblijven, heen en weer rijden naar oppas of oma en opa. Wel naar de peuterspeelzaal om met andere kindjes te spelen.”

Jenny is kritisch: „Dus waar jullie drie maanden voor nodig hadden, moet het kinderdagverblijf in 8 uur doen? Ga als kinderdagverblijf maar eens aan dat verwachtingspatroon voldoen…”

Monique besluit: „Ik zou het toch nog even proberen, ze moeten elkaar leren kennen. Schoonouders zouden absoluut geen optie zijn bij mij. In de tussentijd zou ik al wel zoeken naar een goede gastouder aan huis. Let wel op dat het er één met goede referenties is. Maar ik zou toch lekker het kinderdagverblijf houden, uiteindelijk.”

Dilemma: ‘Mijn buren veroorzaken geluidsoverlast, moet ik een klacht indienen bij de gemeente?’