Lentekriebels

Toen het gras nog groen was… en de seks nog vies, haalde de melkboer melkbussen vol moeder(koeien)melk op. Moeder de vrouw, met ruisende rokken, had net hun acht vruchtbare dames gemolken, er waren namelijk weer talrijke kalfjes geboren en de uiers stonden iedere ochtend op springen.

De jongste spruit kreeg daarna aan de ontbijttafel haar eigen volle borst, terwijl de twee andere telgen verveeld verder kauwden op een boterham pindakaas.

Op school probeerde de meester de kinderen voor te bereiden op een goed, deugdzaam en arbeidzaam leven. Gedisciplineerd werden de tafels erin geramd, staartdelingen vlijtig gesplitst.

Alleen in de pauze vreugde en jolijt met tikkertje en ‘meisjes plagen kusjes vragen’. Wel alleen, wanneer de meester niet keek. Ergens wisten de kinderen wel dat dit iets stiekems en spannends was.

Haan op het kipje

Er werd nergens over gesproken, de natuur toonde en onderwees zonder woorden haar lentekriebels; Als de stier de koe besprong, de hengst de pony bereed en de haan op het kipje kroop. Een tijdje later kwam jongvee ter wereld. De hond ‘rijdt’ vrolijk verder op ieder z’n been, unisex is geen probleem. Het werd donker en het werd weer licht.

Dat waren toch nog eens tijden, kon de tijd maar weer even terug. De eenvoud van het bestaan. Inmiddels blijkt de wereld in complexiteit vermenigvuldigd en dit brengt vele dilemma’s met zich mee. Waar de lente ieder jaar een periode van licht en luchtigheid, vrolijkheid en frivoliteit was. De vogels weer uitbundig begonnen te fluiten en er steeds meer kleren uit konden om onze huid door de zon te laten verwarmen. Op een zomerse dag een duik met vrienden of familie in de rivier. Daarin lichaamskenmerken getoond, die normaal verborgen bleven; donker, licht, harig, kaal, groot of klein.

Flamoes en fallus

Iets natuurlijks als lentekriebels lokt nu een didactische discussie uit, waarbij vele knappe koppen zich buigen over hoe het verder moet met de flamoes en fallus van de toekomst: ‘Hoe leggen we de lentekriebels nu aan onze multiculturele, internationale, mondiale, sociaalmedia gevoelige, gender geneutraliseerde kinderen uit?’ De meester, of juf, of in ieder geval de mens, onderrichter, levensontwikkelaar, doet in ieder geval keihard zijn of haar best. Over de schouder meegekeken, volgt van alle kanten feedback; van ouders, media, beroemdheden, tot aan de landelijke politiek toe.

Aandoenlijk hoe een heel land begaan is met de seksuele ontwikkeling van ons kroost. Uiteindelijk wil iedereen het beste voor het nageslacht: beschermen tegen schadelijke invloeden van buiten en laten uitgroeien tot zelfstandige individuen.

Misschien is er hierbij wel niet één juiste methode. Laten we nog eens even naar buiten kijken, de diversiteit juist nu, tijdens de lente, zo zichtbaar. Waar elk element z’n eigen bloeiwijze heeft, er vroegpiekers en laatbloeiers zijn, ontpoppend op het juiste moment.

In de natuur groeit en rijpt alles op zijn eigen tempo, geen mens die dat tegenhoudt…

Reacties