Karel Sabbe en de hallucinante waanzin

Wat als je 60 vrije uren had… Wat zou jij doen als je plots 60 uren aan vrije tijd had? Enig idee? Ik alvast wel!

Ik zou onmiddellijk twee overnachtingen boeken in een gezellige stad met mijn lieve gezin. Heerlijk genieten van het mooi weer, lekker eten en uitstapjes maken. En he-le-maal ontspannen en herboren terugkomen van die korte vakantie. Het is een optie, dacht ik, en nog een redelijke ook. Maar het kan ook anders…

Je zou bijvoorbeeld, ik zeg ook zomaar iets natuurlijk, in 60 uren, 160 kilometer kunnen gaan hardlopen, in de wilde en ongerepte natuur, vaak niet eens op bospaadjes. In de VS bijvoorbeeld. Toch? En om het toch ietwat uitdagend te maken, doen we er nog 18.000 hoogtemeters bij (meer dan twee keer de Mount Everest). En zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel (lees: enkel kaart en kompas), zodat je lekker verloren kan lopen.

Natuurlijk zei ik niet zomaar iets, want ik stel u voor aan Karel Sabbe.

Karel Sabbe en de hallucinante waanzin.

De zin in waanzin

Barkley Marathon, een wedstrijd geïnspireerd door James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King. Ray wist in 1977 te ontsnappen uit de gevangenis en was bijna 60 uur op de vlucht. In die tijdspanne legde hij ‘slechts’ 19 kilometer af door het ruige landschap. Men zegt dat hier het idee is ontstaan.

De hallucinante wedstrijd in de VS (Barley Marathon) kent sinds zijn ontstaan maar vijftien winnaars. Of beter gezegd, vijftien deelnemers die de eindstreep binnen die 60 uren hebben bereikt. Sinds 2017 was er niemand die het nog was gelukt. En ook Karel raakte in zijn twee voorgaande deelnames niet tot de eindstreep.

Bij zijn laatste deelname werd hij trouwens door de politie uit een dorp geplukt, omdat hij hallucinerend de weg vroeg aan een vuilnisbak. Wat heb je aan een kompas en kaart als je aan het trippen bent? Evenveel als aan een vuilnisbak, moet Karel hebben gedacht. Echt gebeurd. Het geeft aan wat voor een verhalen er aan zo’n wedstrijd kleven. Dat heeft zo’n wedstrijd nodig. Je zal hem maar eens winnen.

Waanzin.

Net op tijd

En deze week…

Deze week lukten het drie extremisten om de eindstreep te halen, waaronder ook en vooral onze Belgische trots Karel Sabbe.

Hij behaalde, opnieuw na licht hallucineren in de laatste 30 kilometer, de finish na 59 uren, 53 minuten en 33 seconden en had dus minder dan 7 minuten over. Oh ja, hij had tussen lus drie en vier een kwartiertje gerust, shame on him, en dat kostte hem bijna zijn eeuwige roem! Je mag er niet aan denken dat je 1 minuut te laat komt en ze jou niet op de lijst van winnaars kunnen zetten. Dan maak je toch iedereen ter plekke kapot?

In een interview kort na zijn aankomst vertrouwde hij ons zijn geheim toe: „Je mag je op geen enkel moment afvragen waar je mee bezig bent.” Gewoon 60 uren lopen… Hoe dan?

Aan alle Belgen, vergeet Remco Evenepoel, vergeet Wout Van Aert, vergeet zelfs Eddy Merckx.

Karel Sabbe is de norm.

In de toekomst

Het jaar 2063. Ik ben 68 jaar. Mijn kleindochter zit op de middelbare school en krijgt elke vrijdagmiddag les sportgeschiedenis.

Vorige week leerde ze over Carl Lewis, deze week over ene Karel Sabbe.

Het schijnt dat die man 27 keer de Barkley Marathon heeft uitgelopen, waaronder de laatste vier jaren op één been, nadat zijn linkerknie uiteindelijk in lus vier van de wedstrijd kapot is gegaan. Men zegge dat zijn knie nog ergens in het bos te vinden is.

Wat een verhalen, wat een man.

Karel Sabbe is een beest en ik geniet ervan.