Herinneringen aan een doodsmak

De valpartij kan ik nog zó herbeleven en anders herinnert het litteken op mijn onderarm mij er wel aan. Een brede snee, lukraak gehecht door een Spaanse chirurg – waarschijnlijk was het een omgeschoolde uitbener.

Ik was een onbezonnen twintiger en met drie vrienden van hetzelfde kaliber vierde ik vakantie in de populaire Spaanse badplaats Lloret de Mar.

De vakantiedagen voltrokken zich volgens eenzelfde patroon: uitslapen tot een uur of 12, rustig – vanwege de kater – ontbijten, luieren op het strand, tegen zevenen dineren en daarna, tot diep in de nacht, het uitgaansleven in. Aan culturele uitstapjes deden we niet. Wel gingen we op een dag de bergen in. Met een crossbrommer.

Probleem was dat ik nog nooit op een brommer had gezeten, laat staan een crossbrommer. Er wachtte bovendien niet bepaald een route over strak geasfalteerde paden. Uiteraard droegen we geen helm.

Ik kreeg een zeer beknopte les in gas geven en remmen en toen gingen we op weg. Pas na tien minuten ging het mis.

Hotseknotsen

We beklommen een steile, rotsachtige heuvel over een smal, kronkelig pad. Het was van belang voldoende gas te blijven geven, maar ook weer niet té veel. Een kwestie van ervaring. Die ik miste.

Het ging me best goed af. Totdat de maat die voor me reed inhield. Daar had ik niet op gerekend. Ik passeerde hem, maar had te veel vaart. Eenmaal boven schoot ik aan de andere kant de heuvel af. In de schrik gaf ik onbedoeld een extra dot gas. Ik sloeg op hol en hotseknotste over een rits keien naar beneden.

Verderop doemde iets op wat veel weg had van een ravijn. Ik verstarde en liet me spontaan naar links vallen. Het leverde wonden op aan hoofd, been en arm. De snee in mijn onderarm was eng breed en diep.

In het plaatselijke ziekenhuis werd de al eerder gememoreerde chirurg uit zijn koffiepauze gehaald. Hij zuchtte. Ik hóórde het hem denken: wéér zo’n Hollandse sukkel die zo nodig met een brommer de bergen in moest. Hij keek als een arts die zich tijdens de jaarwisseling over het zoveelste vuurwerkslachtoffer moet ontfermen.

Met een blijvende ritssluiting op mijn onderarm zocht ik onze camping op. Richting tent maakte ik niet helemaal toevallig een omweggetje langs het zwembad, waar zich enkele Spaanse schonen ophielden. Flink hinkend, mijn gezicht pijnlijk vertrokken, de gekwetste arm duidelijk in beeld.

Het had geen enkel effect.