Heel even

Een fractie van ons leven

Gedenken we hen vandaag

Zij die zo graag waren gebleven

nog even

Zij die hun leven gaven zonder

overgave

Koelbloedig met massa’s zijn begraven

Zij die er niet voor kozen om te

zijn, om te gaan

Geen kans kregen om te bestaan

Heel even

Dachten ze te wachten op een

gelukkige bestemming

Ze stonden in de rij, zij aan zij

Even waren ze heel blij

De reis duurde lang, veel te lang

Heel even klonk er stilte

Ze werden nerveus en bang

Duisternis en kilte heerste in de wagon

Bij het naderen van de bestemming die niemand begrijpen kon

Heel even was er hoop gevolgd  door angst die hen bekroop

moeders en kinderen, vaders en grootouders één voor één

weggevoerd

gedeporteerd

onteerd en geëlimineerd

De trein leeg omgekeerd…

In vrede gingen zij

Heel even maar.