Moeten
Lieve mensen, wat moeten we tegenwoordig toch veel! Worden jullie er nou nooit eens moe van?
Als ik de media moet geloven, dan worden er ‘s ochtends mensen wakker en die gaan – zonder te eten – eerst kilometers hardlopen. Liefst tien of meer, als ik hun enthousiaste en trotse posts op mijn Instagram-feed moet geloven. Dan komen ze thuis, gaan douchen en eindigen met een plens koud water. Of nee… liefst duiken ze onderweg ergens in een koud meer. Lekker joh! Goed voor je weerstand! Vervolgens mogen ze dan eindelijk wat eten. Suikervrij natuurlijk. Biologisch, vegan en
glutenvrij. Of alleen een sapje, want ze zijn aan het detoxen.
En dan aan het werk. Tussendoor scrollen ze door hun social media om te kijken hoe hard anderen hebben lopen te rennen, spugen hun gal op Twitter over van alles en nog wat en in de pauze doen ze aan yoga. Meditatie. Even de stress uit het strakke lijf. En dan snel weer door, de baas ook weer blij. Ik las zelfs ergens dat we met z’n allen vooral ‘uit onze comfortzone’ moeten stappen. Waarom? Het heet toch niet voor niets zo? O… en dan heb je ook nog allerlei challenges die je zou moeten doen. Om te beginnen hadden we natuurlijk Dry January, een maand zonder alcohol. Die komt ieder jaar terug. En zo zijn er nog wel wat meer… ‘elke dag een Tarotkaart leggen’, ‘drie keer per week een bootcamp’, ‘planken tot je tussen zes plankjes ligt’, je kan je lol op. Of juist niet?
Twijfels
Wat ik me dus afvraag… en ik hoop niet dat ik mensen tegen het zere hardloopbeen schop, ben je dan wel gelukkig? Want als je gelukkig bent, goed in je vel zit… voel je je dan geroepen om al die dingen te doen? Spelen magazines en sites niet gewoon enorm in op de onzekerheden van de lezers? Als je dit doet, -of dat… dan val je af. En dan ben je gelukkig. En gezond. Geliefd. Populair. Ik heb er mijn twijfels over. Over al die hypes, want dat zijn het. Ik heb ze zien komen en gaan.
Ga je echt hardlopen voor jezelf? Als dat zo is, waarom dan die drang om het iedere keer weer na afloop online te gooien? Ben je dan op zoek naar bevestiging?
Voortkabbelen
Ik ben een tevreden meisje en hoef niet zo nodig van alles (meer). Ik heb me in het verleden ook wel eens laten verleiden hoor, echt… maar tegenwoordig laat ik het allemaal aan me voorbij gaan. Als ik op de radio die ene commercial hoor van een onderwijsinstelling die roept ‘hoe hoog leg jij de lat’ dan roep ik terug ‘zo laag mogelijk’. Maar dat komt misschien omdat ik tegenwoordig al lang blij ben als het leven gewoon even z’n gangetje gaat. Dan geniet ik in stilte. Laat het maar even lekker voortkabbelen. Ik heb de laatste jaren iets te vaak in een ziekenhuis gezeten. In een ambulance. In angst. Ik heb moeten waken bij dierbaren die terminaal waren. Ik heb mensen zien sterven. Ik heb regelmatig bij een uitvaart gezeten, soms bij een uitvaart die ik zelf moest regelen. Mensen kozen er voor om uit mijn leven te stappen, alsof ik nooit iets voor ze betekende. Ik heb te vaak telefoontjes gehad die me in de stress deden schieten. En die krijg ik nog regelmatig, want het leven is soms oneerlijk en hard.
Met mate
Dus als het rustig is aan het front van het leven, dan wil ik daar vooral van genieten. Met een wijntje op z’n tijd. Het vieren met een stuk taart. Sue me! Juist door alle ellende heb ik de rust van het normale, dagelijkse leven leren waarderen. Iets met regen en de regenboog. Stel dat mijn kleinzoon na de zwemles een beker warme chocolademelk met slagroom met me wil drinken, denk je dan dat ik ga nadenken over de calorieën die er in zitten? Nee joh. Dan eet ik zelfs het koekje op dat ik erbij krijg. Dan geniet ik van zijn koppie en het moment samen. Onbetaalbaar. En waarom zou ik in vredesnaam koud afdouchen? Ik geniet juist zo van die warme douche. M’n weerstand hou ik liever op peil met groente en fruit. En buitenlucht, tijdens een lange wandeling. Want dat doe ik wel, wandelen. In mijn eigen tempo. Ik ga niet eens rennen als ik de metro dreig te missen, over tien minuten komt immers de volgende al weer. Ik heb altijd geleerd dat variatie in voeding belangrijk is en dat je gewoon alles met mate moet doen. Je kent het wel, je oma riep het al… alles waar TE voor staat…
Je lichaam geeft zelf aan waar het behoefte aan heeft, daar moet je naar leren luisteren. En stress is de sluipmoordenaar van de huidige generatie, dus ontspannen is belangrijk. Natuurlijk snapt iedereen dat je moet opletten wat je eet. En dat te veel alcohol slecht voor je is. Maar een glas wijn op z’n tijd, je kan mij niet wijsmaken dat ik er eerder dood door ga. Ik rook niet. Beweeg veel. Dus ik steek echt m’n koppie niet in het zand, maar ik weiger mee te gaan in alle gekkigheid. Dood ga je uiteindelijk toch wel, laten we het alsjeblieft een beetje gezellig maken zo lang we er nog zijn.
Genieten
Eigenlijk wil ik hierbij oproepen tot een nieuwe challenge. De maand maart wil ik uitroepen tot De Nationale Maand Van Het Grote Genieten! Eet eens wat vaker gewoon wat je lekker vindt, zonder je druk te maken om wat er in zit. Wees dankbaar als je alles kan en mag eten. Drink een wijntje in je eentje, of een biertje met vrienden. Ga wandelen in het bos, niet rennen. Neem de tijd om te genieten van al het moois om je heen. En ontspan bewust tijdens een warme douche, of ga lekker in
bad. Laat die telefoon even links liggen en kijk eens wat vaker naar de ondergaande zon, of naar de maan die aan de hemel staat te stralen. Luister naar je favoriete muziek. Lees een boek. Even uit je koppie en in je gevoel.
Ga je het proberen, doe je mee? Dan praten we aan het eind van de maand verder. Dan mag je eventueel daarna weer strak in het stramien, als je denkt dat je je daar beter door gaat voelen. No hard feelings!
Genoeg
Ik hoop niet dat jullie me nu een ouwe zeur vinden, die niet met haar tijd meegaat. Het is mijn mening maar, die hoef je zeker niet te delen. Maar denk er eens over na als je weer eens een artikel leest met allerlei tips voor een lang en gelukkig leven. Adem diep in, sluit je ogen, leg je hand op je hart en besef dat je soms zo ontzettend druk bent met het ZOEKEN naar jezelf, dat je bijna zou vergeten om gewoon jezelf te ZIJN. Dat is al meer dan genoeg.
Ik gun je de innerlijke rust die dat brengt. Echt!