Zomaar wat afleiding

De uitvinder van de lijm op de beroemde Post-it-memoblaadjes is overleden, las ik op Teletekst. Spencer Silver ontwikkelde lijm waarmee je papier aan elkaar kon plakken zonder dat er lijm achterbleef.

Een collega gebruikte hem in eerste instantie om te voorkomen dat zijn boekenlegger uit het psalmboek viel en zo ontstond het idee van het klevende stapel briefjes dat onder de naam Post-it wereldberoemd werd.

Wie heeft er nou niet voor een lang vel wit of bruin papier gestaan met een stapeltje van deze Post-its in de hand? Je had ze eerst met een marker beschreven en vervolgens aan iedere vinger gehecht zodat je ze gemakkelijk en in de juiste volgorde op het papier kon plakken.

 Briefje-briefje ritueel

Als alle Post-its hingen haalde de spelleider ze weer allemaal van het papier af. Hij ging ze stuk voor stuk langs om ze  te ontdubbelen, te groeperen en ergens anders weer op te hangen. Dit briefje-briefje ritueel herhaalde zich net zo lang tot iedereen zich in het resultaat kon vinden. Het leek zelfs wel een sport om de Post-its zo vaak mogelijk van het papier af te halen en ze vervolgens weer ergens anders op te plakken. Dit gebeurde met een abrupte beweging die ze van rechts naar links verwijderde en na het plakken volgde regelmatig een ferme klap…

Er was ook altijd een Post-it die niet wilde plakken, maar elke keer op de grond bleef dwarrelen. Soms werd het dan vermanend toegesproken en onder een andere Post-it geplakt; dat moest hem leren. Als er een langere pauze was geweest, lagen er nog veel meer op de grond en niemand die dan nog wist waar ze ooit hadden gehangen.

Ontzettend stoer

Kortom Spencer Silver heeft heel wat teweeggebracht met zijn uitvinding. Ik ben niet snel jaloers, maar het lijkt me echt ontzettend stoer als je aan de wieg hebt gestaan van een product dat zo intensief wordt gebruikt door iedereen. Ik zat te denken dat hij misschien de lijm wel expres met wat tekortkomingen heeft gemaakt, zodat dwarrelende Post-its voor wat afleiding konden zorgen tijdens soms zo saaie en zinloze sessies. Het zou zijn uitvinding nog genialer maken vind ik persoonlijk.

Hoe saai sommige sessies ook waren, ik zou dolgraag graag weer voor een lang vel wit of bruin papier staan. Dat zou namelijk betekenen dat we weer fysiek op kantoor zijn en ik andere collega’s weer in de ogen kan kijken. Hier thuis wil ik onderhand steeds vaker iets anders (achter het behang) plakken dan een Post-it.