Krom

In Amerika wordt er een man gedood door de politie. Black Lives Matter organiseerde een demonstratie op De Dam.

De begrafenis van deze man, een ex-crimineel, die het zeker niet verdiende om te worden gedood door wie dan ook, werd wereldwijd uitgezonden op tv. Zo hebben we allemaal kunnen luisteren naar wereldberoemde sprekers, kunnen kijken naar de gouden kist waar hij in lag en de transitie mee kunnen maken van iemand die heel wat op zijn kerfstok heeft, naar een heilige.

De talkshows op tv, tuimelde over elkaar heen om maar de juiste mensen aan tafel te krijgen. Beau had onder meer Akwasi aan tafel, een rapper waar ik nog nooit van had gehoord, maar die door duizenden toeschouwers op De Dam wel werd gehoord. Hij beloofde de mensen daar, dat als hij in november Zwarte Piet zou zien, hij hem in het gezicht zou schoppen en hij had ook nog iets over “de hoerenmoeder van Zwarte Piet”. Goed voor de kijkcijfers moet de redactie van Beau hebben gedacht, toen ze hem uitnodigde. Nederland was een racistisch land, was de conclusie. Een slecht land, met een slecht verleden.

Aan de tafels van de vele praatprogramma’s zag je geen mensen die tegen racisme waren, maar die wel hun vraagtekens zetten bij de wijze waarop er werd gesproken of gehandeld door BLM of Akwasi. Alle uitspraken van Akwasi en zijn vrienden werden met de mantel der liefde bedekt.

Mensen die een andere mening hadden, werden meteen onder de noemer extreem-rechts gezet of door columnisten als Tokkies bestempeld.

De mannen van VI hadden ook een duidelijke mening. Als je voor racisme en discriminatie bent, was je een “Gekkie” zei de heer Derksen en hoor je te worden opgesloten. Negen minuten lang werd er op deze manier aan tafel gesproken. Tot dat er een foto werd getoond van Zwarte Piet, en er een grapje gemaakt werd of dit misschien niet Akwasi was.

De negatieve reacties waren niet van de lucht. Sponsors trokken zich terug, nadat sommige artiesten dit van ze hadden gevraagd. Het Nederlands voetbalelftal liet weten niet meer met de mannen te willen praten. Dat laatste lijkt me een goed plan, omdat de heren niet worden betaald om te praten maar om te voetballen. In dat laatste horen ze beter te zijn dan het eerste, alhoewel je dat de laatste jaren ook niet meer kan zeggen.

Dat voetballen gaan ze in 2022 doen in Qatar is de planning. Qatar waar schitterende stadiums en hotels worden gebouwd door arbeidsslaven, het Qatar waar met de hulp van de FIFA mensenrechten met handen en voeten wordt betreden. Ja, in Qatar wordt er gevoetbald… op de graven van de vele mensen die het leven hebben gelaten voor het spelletje wat voetbal heet. En ik weet zeker dat deze mensen die zich dood hebben gewerkt, geen gouden kist hebben gehad.