Werken en overleven met een medische urenbeperking

Noortje van Lith 19 okt 2019

Een medische urenbeperking houdt in dat je door je beperking of ziekte niet in staat bent om fulltime te werken.

Als ik 28 uur per week werk (dat is mijn maximum), dan verdien ik 64 euro per maand meer dan de uitkering (70% van het Wet Minimumloon) Ik zou dan voor 64 euro per maand werken, want met 28 uur per week verdien je 1.043 euro per maand. En een uitkering is 979 euro per maand.

Ik kreeg al heel snel het commentaar dat ik zo niet moet denken en dat ik de maatschappij hiermee kosten bespaar omdat ik geen uitkering heb. Ik heb lang nagedacht over deze redenering.

Bespaar je de maatschappij hiermee echt?

Ik denk van niet, want rekeningen zullen niet (altijd) op tijd betaald kunnen worden met het bedrag dat ik zou krijgen voor 28 uur werken. Vaak hebben mensen met een medische urenbeperking meer zorgkosten. Ik kreeg het commentaar dat je je zorgkosten kunt aftrekken van de belastingdienst, maar heel veel zorgkosten kun je niet eens aftrekken.

Ik en velen anderen met een arbeidsbeperking willen echt een steentje bijdragen aan de maatschappij, maar willen wel minstens het wettelijk minimumloon betaald krijgen. Mensen met een medische urenbeperking kunnen door ziekte of beperking helaas niet meer werken dan hun maximum. Daarom pleiten diverse organisaties en ik voor een toeslag tot aan het wettelijk minimumloon.

Vaak vergeten mensen ook dat men naast het werk ook een sociaal leven kan hebben, als we alleen sociale contacten hebben op het werk kunnen we vereenzamen. We moeten voor de leuke dingen ook geld overhouden.

Een sociaal netwerk opbouwen en behouden kost ook energie en die energie moeten we al heel erg verdelen, want we moeten ook een huishouden runnen en daarnaast misschien therapieën volgen of sporten om ons leven op peil te houden. Net als ieder ander. Het leven is niet goedkoper dan dat van u, met een gezond lijf.

Het voelt voor mensen die een gezond lijf hebben erg oneerlijk, die kant kan ik ook begrijpen, maar aan hen vraag ik: Zou u willen ruilen met iemand die twee keer minder kan dan u?

Ik wil niet werken om te overleven, ik wil werken, maar voor het loon waarmee ik de rekeningen die ik krijg kan betalen. Ik wil niet afhankelijk zijn van mijn naasten. Vaak zijn mensen met een arbeidsbeperking al afhankelijk van anderen. We willen afhankelijk zijn waar het echt moet en onafhankelijk waar het kan.

Leven zonder zorgen over je financiën, dan kun je pas jezelf ontdekken en jezelf ontplooien.