Trein(gesprekken)

Het is een zonnige middag en mijn moeder en ik zoeken in de rustige trein naar een plekje, wat dus niet al te moeilijk is. We nestelen ons halverwege een coupé en ik staar uit het raampje naar buiten. Mijn moeder daarentegen is niet zo van de stiltes en begint daarom aan een stuk door te ratelen over van alles en nog wat. Ik kijk haar aan en vervolgens langs haar heen; de overige mensen in de coupé zijn allemaal doodstil en kijken op hun mobiel. De enige persoon die je hoort praten is mijn moeder en ik zucht onhoorbaar. Dit deed ze nou ook altijd als we naar de orthodontist gingen: iedereen in de wachtkamer is stil en kijkt op zijn mobiel en mijn moeder begint ongemakkelijk te kletsen en lachen, ook al is er niks wat ook maar een beetje grappig is. Diep in mijn gedachten verzonken word ik ineens wakker geschud door de ongemakkelijke “ik doorbreek de stilte hierdoor”-lach van mijn moeder. Ik kijk haar weer aan en merk dat ze nog steeds ratelt over alles en niks, terwijl de rest van de coupé muisstil is. Ik antwoord met een paar keer ja en kijk dan weer naar buiten. Dan begint de trein eindelijk te reiden onder het genot van mijn pratende moeder en mensen op hun mobiel. Halverwege de rit hebben mijn moeder en ik een gesprek wat nu niet meer ongemakkelijk is en ook niet meer het doel heeft om de stilte te doorbreken, maar heeft er nog steeds niemand anders ook maar 1 woord gezegd, ondanks dat veel mensen naast elkaar zitten. Ik bedenk me dat het eigenlijk helemaal niet zo erg is dat mijn moeder elke keer weer de ongemakkelijke trein-stiltes probeert te verbreken en dat alle andere mensen in de trein heel erg antisociaal zijn. Misschien moet ik me wat meer als mijn moeder gaan gedragen en de ongemakkelijke stiltes in de trein of een wachtkamer verbreken door te praten met iemand die ik ken of iemand die ik nog nooit heb gezien en daarna waarschijnlijk ook nooit meer ga zien, zodat het sociale-gedeelte van de mensheid nog blijft bestaan. Er moeten meer mensen zijn zoals mijn moeder, dat besef ik me nu ook en ik hoop dat meer mensen dat in gaan zien.