kleuters en kraaltjes

Het thema in mijn kleuterklas is ‘het ziekenhuis’. De huishoek is een ziekenhuishoek met beren, knuffels en klasgenootjes die je kunt verbinden en beplakken met pleisters. Er worden spuiten gemaakt van klicks, ziekenhuizen inclusief wachtruimte in de bouwhoek en dokters gevouwen van papier. Dit gaat vooralsnog zonder problemen.

Het gaat mis bij het maken van een stethoscoop van ijzerdraad en strijkkraaltjes. In het midden van de knutseltafel staat een grote, ronde, platte bak vol strijkkraaltjes, waar de kinderen de juiste kraaltjes uit moeten zoeken. De gevonden kraaltjes rijgen ze vervolgens in de juiste volgorde aan een ijzerdraad in de vorm van een stethoscoop. Zo’n bak is, net als een bak zand, scheerschuim en boontjes heerlijk om met je handen door heen te gaan. Wat ik alleen maar goed vind, want zo stimuleren de kinderen hun tactiele ontwikkeling. Maar Robin wil meer en hij duikt met zijn hoofd voorover in de bak. Denk aan iemand die met zijn gezicht in een slagroomtaart geduwd wordt, en dan hoeft er in Robin’s geval niet eens geduwd te worden. Hij haalt zijn gezicht een paar keer horizontaal en verticaal heen en weer en komt overeind. Robin kijkt me lachend en een tikje ondeugend aan, maar in zijn neus is een kraaltje blijven hangen. Zodra hij dit merkt, grijpt hij met zijn vinger naar het kraaltje, waardoor het alleen maar verder vast komt te zitten.

Ik weet hier gelukkig wel raad mee. Op mijn bureau ligt namelijk een steriele pincet (van een van de oma’s die in het ziekenhuis werkt) en zonder moeite haal ik, gelukkig voordat Robin begint met huilen, het kraaltje uit zijn neus. Leve het ziekenhuis thema.