De wereld gaat ten onder aan goedkope meuk! Actie!

Winkelstraten met steeds meer leegstand en in onze straat elk half uur een bestelbusje dat pakketjes rondbrengt: dat is onze nieuwe wereld geworden. Internet is het midden- en kleinbedrijf aan het vernielen. Een verarming. Niet meer naar de winkel om spullen in het echt te zien en aan te passen, aan echte mensen vragen te stellen.

Miljarden omzetten, miljoenen containers vol met meuk, verspreiden zich over de wereld. We moeten alles hebben, want het kost geen drol. ‘Wat is koopkracht? Dat is de moed iets niet te kopen wat je niet nodig hebt.’

Het is al normaal dat bij het kleren kopen per post drie maten worden besteld en er twee terug worden gestuurd. Zalando krijgt de helft van alle zendingen retour. Producten uit China, krijg je voor een habbekrats thuis via de muis. Vroeger kwamen er vertegenwoordigers van de groothandel met hun collectie bij de winkels. Die groothandel die verzorgde de inkoop bij fabrieken in de buurt die mensen in de omgeving een baantje bezorgden. Die kring wordt nu doorbroken.

We kijken alleen maar naar de prijs, onze fabrieken gaan dicht, onze groothandels verdwijnen, onze winkels gaan sluiten en de lachende derde is het machtige China dat het machtige keizerrijk van vroeger over de hele wereld wil uitbreiden. De documentaire van Zembla over onze medicijnen, moet toch iedereen angstig maken. China heeft bijna alle leveranciers van de grondstoffen voor medicijnen in de wereld weg-geconcurreerd met dumpprijzen.

Kwaliteitscontrole is er niet voor de export. Wel op de medicijnen die voor China zelf bestemd zijn. Voor de twee belangrijkste hoofdstoffen voor Paracetamol bijvoorbeeld, zijn nog maar twee fabrieken in de hele wereld: en die staan in China. De middenstand kende vroeger een slogan: ‘Koopt elders niet, wat uw eigen stad u biedt.’

Dat idee krijgt gelukkig meer vorm o.a. in de opkomst van de regionale producten omdat onze eigen gezondheid in het spel is. Het wereldbeeld van China is, dat wanneer we 55 kilometer rijden in plaats van 50 kilometer, we geen loonsverhoging meer krijgen en wanneer we een snoeppapiertje op het plein achterlaten en de kinderen een maand niet naar school mogen. We worden dan robots van Xi LingPing. Nu zijn we robots van onze eigen PingPing. Onze toekomst hebben we zelf in de hand. Laten we er verstandig mee omgaan…..