De grens bereikt

The boilingpoint is een innerlijke grens. Eigenlijk moet je nog ver voor de ontploffing een alarmbel horen rinkelen. Ding dong, ding dong en afremmen, want de grens is bereikt. In de praktijk doen we dat niet altijd en blijven we slikken.

Geduld is een schone zaak, toch? Maar helaas raakt ook geduld op. Het liefste willen we hele rugtassen vol aan geduld bij ons hebben, maar in de praktijk zijn die rugtassen leeg.

Wanneer iemand iets van je wil of moet, dan blijf je eerst vriendelijke glimlachen of mompelen. Maar op een gegeven moment hoor je gerommel en voordat je er erg in hebt ontstaat de uitbarsting met alle toeters en bellen.

Ik ben blij dat ik niet meer zo geduldig ben, want het is zo vermoeiend. Soms is het ook wel goed om meteen te zeggen: luister zus en zo. Geen gezeur.

Ontploffingen vindt ik persoonlijk minder, want net als een uitbarsting kan de schade enorm zijn en dat wil je liever niet. Ontploffingen kun je, vind ik persoonlijk, het beste vermijden en nog ver voor de grens bereikt is die alarmbel horen: ding dong, ding dong, je bent er al hoor!!

Ik was van de zomer op Sicilië, op ongeveer 1 uur van de Etna. Tsjonge jonge, ik was wel weer blij na de vakantie heelhuids in Nederland te terug te komen. Stel je nou toch voor dat dat ding was uitgebarsten. Wat een gedoe zeg, daar heb ik helemaal geen geduld voor hoor!

Ciao 🙂