JUF JOKE (en de Inspectie v.h. Onderwijs – deel 1)

Frank opende de post: ‘Nu zul je het hebben!’, zei hij en het klonk onheilspellend.
Het Ministerie van Onderwijs had aangekondigd dat de leerlingenadministratie van onze school gecontroleerd zou worden.
Hij vertelde mij dat zij per leerling uitbetaald werden aan de hand van verschillende criteria o.a. ‘het gewicht’. Het gewicht hing af van de opleiding van de ouders.
Van belang was dat hij niet per ongeluk bij inschrijving een leerling een verkeerd gewicht had toebedeeld. Dan zou er een boete volgen en bovendien moest alles worden terugbetaald. Ik was daar niet bang voor. Frank was erg secuur.

Een bericht van de Inspectie volgde met mededelingen wat de school klaar moest hebben liggen.
Gelukkig konden we het Rovict-systeem nog even gebruiken en met die vrije velden kon ik de benodigde gegevens er mooi uit te filteren. Ik zou ook de gewichten controleren.

We bogen ons samen over één leerling, waarvan we dachten dat het gewicht wel eens problemen zou kunnen geven.

De inspecteur kon komen. Alles lag klaar. Frank had een afspraak, maar was binnen bereik. Ik kon het wel alleen af, beloofde ik.
Ik had een lijst gemaakt en verticaal de leerlingen geplaatst. Horizontaal stonden de kolommen met alle gefilterde informatie die men wilde controleren. Voor het afvinken had ik er voor hemzelf een lege kolom aan toegevoegd. Een enorme liniaal lag voor hem klaar en de betreffende ordners stonden keurig op een rij. Als hij bewijzen zocht, kon hij meteen de ingevulde formulieren van de ouders checken.

Natuurlijk kwam hij die éne leerling tegen en ik wees in de ordner aan dat wij ook getwijfeld hadden. Er stond bij het gewicht in plaats van vinkje een streepje. De opleiding van een van de Turkse ouders was onduidelijk. Zij konden geen diploma laten zien omdat die in Turkije was achtergebleven. Ik liet hem zien wat ik op het internet had ontdekt over de school die de ouders hadden opgegeven. Een vinkje zou dan juist geweest zijn.

Ik weet niet wat hij later met mijn uitleg zou doen, maar ik kreeg veel complimenten. Nergens lag alles zo keurig voor hem klaar, zei hij. Hij kende niet alle systemen, dus het kostte hem veel tijd.
Maar…zelf nam hij de tijd om me dat uitvoerig uit te leggen.
Als hij had doorgewerkt zou hij beslist in 1 ½ uur klaar geweest zijn. Na 4 uur Ik gaf hem nog maar eens een kop koffie, maar eerlijk gezegd wilde ik liever dat hij op zou krassen.

Joke van Zijl