Over fluisterspelletjes en ehbo-skills

Als je in een bieb werkt, doe je veel meer dan UITlenen. Je VERleent ook regelmatig iets. Eerste hulp bijvoorbeeld. Aan flauwvallers, aan benauwde hartpatiënten, aan stripboekenkasten met obesitas die door hun poten zakken én aan mensen die met de fiets zijn gevallen. Want die heb je met gladheid en slecht weer, en dan vooral ook nog als het om een asielzoeker gaat die na zijn eerste week fietsles nog niet zo behendig door het verkeer manoeuvreert als de gemiddelde autochtoon. En tja, ik heb als afgestudeerd-doktersassistente-maar-nu-lekker-in-de-bibliotheek-werkende nu eenmaal het ehbo-diploma op zak en ben altijd in voor een wat ehbo tussen de boeken. Dus toen er een collega langs kwam rennen die op zoek was naar de verbandtrommel, vroeg ik al handenwrijvend of ik het misschien mocht overnemen. “Ja graag”, was het antwoord.

Dus! Ik naar de Engelssprekende meneer toe. Hij was een fietsvaller en had een flinke kek in zijn wenkbrauw. Zo eentje die eerst heel hard bloedde, maar even later niet meer, waardoor het hele onderhuids vetweefsel nu goed zichtbaar was. Een duidelijk gevalletje van ‘dat moet worden gehecht’. De heer in kwestie overhandigde me een pasje van een overkoepelende medische dienst, die ik belde en de situatie uitlegde. Zij belden op hun beurt weer de medische dienst van het COA in onze stad, met de mededeling dat de gewonde meneer eraan zou komen. Ik dekte de wond steriel af – nadat ik eerst zijn gezicht had afgedroogd, want het was zoals gezegd pokkenweer – en de man liep even naar de Nederlandse taalles toe die hij eigenlijk in de bieb zou gaan volgen, om zich af te melden. Daarna volgde ik hem naar zijn fiets. Het bloed droop nog van de stang…. Samen zetten we zijn stuur recht, controleerden de fietsketting en de patiënt vertrok in de stromende regen naar ‘huis’, waar hij een uurtje later waarschijnlijk een hechting of drie rijker zou zijn.

En toen? Op het moment dat ik weer de bieb binnen kwam, kwam er iemand van de taalles naar me toe, die vertelde dat de patiënt zojuist hier was opgehaald door een ambulance. Die ook nog werd voorgegaan door twee politieauto’s vanwege een vermeende hartaanval. Iets met lopende vuurtjes en het kinderspelletje: “fluister eens door”. Weet je nog? Dat je iets in het oor van je buurvrouw fluistert, die dit op haar beurt ook weer doet bij haar buurman, enzovoorts, en dat er dan een heel ander verhaal uitkomt bij de laatste? Dat dus…