Ik houd niet van muizen, maar toch…

Mijn twee poezendames Cleo en Niké lagen in het grensgebied tussen kamer en keuken geobsedeerd naar de koelkast te staren.
Omdat hun eten nooit uit de koelkast komt, wantrouwde ik deze plotselinge belangstelling.

Als poezenslavin, hoor ik mensen vaak zeggen: Met poezen heb je geen muizen in huis.
Bij mij gaat dat niet op. De muizen komen toch wel, alleen nooit vrijwillig.
Regelmatig wordt er eentje mijn huis binnengebracht, vastgeklemd in de bek van Niké. Zij verdwijnt dan met haar prooi door het kattenluik naar de zolder. De daarop volgende wrede en sadistische stoeipartij van kat met muis wordt mij op deze manier bespaard.
Een of twee dagen later vind ik ergens in huis een half opgevreten muizenkadavertje. De bovenste helft is blijkbaar een delicatesse, de achterkant wordt onverschillig gedumpt.

Toen de dames zo geobsedeerd naar de koelkast bleven staren, voelde ik nattigheid, ondanks de hitte die toen nog heerste.
Het enige wat ik kon bedenken, was dat Niké het muizenkadavertje daar ondergeschoven had.
Geen idee waarom, maar ik ben dan ook een dom mens en geen super intelligente poes.
Vanwege de hitte en het stank- en vliegengevaar, kon ik het niet op zijn beloop te laten.
Ik joeg de dames poes weg en schoof de koelkast naar voren. Op de grond zag ik een paar rode streepjes met wat roze oranjeachtige dingetjes ernaast. Vanwege de dode muis dacht ik aan darmpjes. Dat leek mij ook onlogisch maar nogmaals, ik ben maar een mens.
Toen ik het voorzichtig op een blik veegde, was ik verbaasd en ook een beetje ontzet.
Ik keek neer op vijf piepkleine pasgeboren dode muisjes.

Zelfs voor iemand met veel fantasie, was dit onverklaarbaar.
Cleo zorgde de volgende morgen voor de oplossing van dit raadsel. Ze zat op de vensterbank naar de bovenkant van de overgordijnen te staren met dezelfde obsessieve blik als de vorige avond. Ik wapperde met het gordijn en sprong er een muisje uit. Ik wist meteen dat dit moeder muis moest zijn. Ontsnapt uit de scherpe kattenbek, onder de koelkast gevlucht en daar te vroeg bevallen.

De kans om te ontsnappen door het bovenraampje, greep ze met haar vier muizenpootjes aan.
De poezen hadden het nakijken, mijn huis is weer muisvrij.
Toch voel ik me een beetje treurig.
Want al was het dan een muis, het was ook een moedertje.