Simpele dingen

Een gevoel van onrust. Je gedachten scheren rakelings langs elkaar heen. Je kunt er niet van slapen. Morgen weer ‘another day at the office’. Het begint wel heel erg serieus te worden zo. Je vraagt je af of je de sleur van het leven al bereikt hebt. Maar je bent toch nog zo jong? En je wilt toch nog zoveel doen in je leven? Straks kan het allemaal niet meer. Dan leid je een burgerlijk leven. Pure horror is dat. Iets waar structuurjunkies goed op gaan, maar jij bent er nog lang niet aan toe. Je wilt nog verre reizen maken. En doen waar je zin in hebt. Switchen van baan zo vaak als je kan, want je wilt alles uit je carrière halen. Nog even Tinderen, omdat er zoveel moois rondloopt. Het leven is net een snoepwinkel. En daar wil jij volop van genieten. Carpe diem, pura vida, you only live once. Of ik voorgaande wil ontmoedigen met deze zeik column? Nee hoor, doe vooral je ding. Waar ik me wel zorgen om maak, is de mindset die mijn generatie heeft. De mogelijkheden zijn eindeloos, the sky is the limit. Maar het maakt ons niet gelukkig. Door onze eigen mindset. Waar is dat boerenverstand gebleven? Sinds wanneer kunnen we niet meer genieten van simpele dingen? En sinds wanneer zijn we ook maar enige vorm van diepgang aan het vermijden? M’n moeder omschreef het als volgt: Jullie generatie bevindt zich in een snoepwinkel. Je hebt een snoepje, maar omdat het er zoveel zijn, vergeet je te genieten van je snoepje, omdat je alweer omkijkt naar het volgende snoepje. And my momma is always right. Dates, reizen, banen: we behandelen ze allemaal als snoepjes uit de snoepwinkel. Alleen missen we daardoor de diepgang. En waarderen we de smaak van het snoepje niet meer. Laat staan de nasmaak. We maken het onszelf wel erg moeilijk zo. Zweten, zwoegen, piekeren en draaien. Wat als ons leven niet leuk genoeg is? Wat als je niet ALLES uit je leven haalt? Wat als je saai bent? Om nog maar te zwijgen over de facilitering door social media. Maar neem deze van mij aan. Simpele dingen kunnen ook best leuk zijn. Je leert dingen er weer door waarderen. En voor de mensen om je heen is het ook leuker. Weer even écht proeven hoe het snoepje smaakt. Er een momentje bij stilstaan. Het is vergelijkbaar met mindfulness. Ook zoiets wat onze generatie ineens nodig blijkt te hebben. Of meditatie, drugs en alcohol. Anders redden we het allemaal niet. Onze eigen schuld? Nee hoor, het is onze generatie. Laten we ons boerenverstand weer eens gaan gebruiken. En ‘gewoon’ tevreden zijn.