Desinteresse

Laurens Jan Kramer 18 feb 2018

Afgestoft hoeven ze niet te worden, de ‘thoughts and prayers’ die na iedere schietpartij weer uit de kast worden gehaald. Er zijn dit jaar al minstens 13 schietpartijen op scholen in de Verenigde Staten geweest. “Zoveel?!”, hoor ik u denken, “Kan ik mij niet herinneren!”. Dat kan kloppen, want tegenwoordig lijken alleen nog de bloedigste bloedbaden het nieuws te halen. 17 doden in Parkland, 49 in Orlando of 58 in Las Vegas: dat zijn pas aantallen! Zeg nou zelf, hoe belangrijk zijn twee, door een jongen van 15 jaar, doodgeschoten tieners ergens in Kentucky? Wij hebben hier wel wat anders aan ons hoofd! Waar heeft Halbe, bijvoorbeeld, nog meer over gelogen? Over de lengte van zijn leuter? Misschien kan Gordon controleren of deze echt VVDertig centimeter lang is? Hij was afgelopen weekend even tien minuten bezet (zaterdagmiddagrelatietje) maar is de rest van de week beschikbaar.

De Verenigde Staten is niet geïnteresseerd in het beschermen van haar burgers. Althans, niet als het gaat om wat er binnen de, binnenkort ommuurde, grenzen gebeurt. Echter, tegen de dreiging van buitenshuis kan geen geld genoeg gesmeten worden. Zou 500 miljard dollar voor defensie wel genoeg zijn? De rampen die er binnenshuis plaatsvinden worden goedgepraat door even met de grondwet te wapperen. Het is alsof Amerika chronische bronchitis heeft, stug door blijft roken maar zich wel iedere dag met zonnebrandcrème insmeert om te voorkomen dat het huidkanker oploopt door die brandende Al-Qaida bol hoog aan de hemel.

Zelfs 20 doodgeschoten kinderen in Newtown waren niet voldoende om het Congres ook maar een millimeter te bewegen iets te doen. Een geëmotioneerde Obama stond machteloos tegenover een, door de wapenlobby gesponsord, republikeins Huis van Afgevaardigden. En Trump heeft begin 2017 één van de weinige wapenwetten die Obama kon bewerkstelligen, het verbieden van verkoop van wapens aan geesteszieken, stilletjes geschrapt.

Dus Amerika kan nu wel spelen dat het betrokken is met de slachtoffers en nabestaanden, maar is dat niet. Je toont pas medeleven als natie als je er voor zorgt dat een vergelijkbare ramp nooit meer kan plaatsvinden. Daarom zijn cockpitdeuren nu hermetisch afgesloten, moet ik, als ik naar Amerika wil, mijn stamboom tot ver voor de Tweede Wereldoorlog verantwoorden en krijg je levenslang als je een fles shampoo mee door de security wilt nemen. Want drieduizend slachtsoffers op 11 september waren klaarblijkelijk voldoende om draconische maatregelen te nemen. Gemiddeld elfduizend doden per jaar door wapens niet.