Niet normaal

Ook hier in dit mystieke oord, waar ik mijzelf kan zijn , bezien vanuit het recht van de zwakste,
lijkt het normalisatie principe in werking te zijn getreden en is de straffe hand van de maatschappij voelbaar, verstandelijk beperkt of niet , werken zul je.
Een schat van een meid met bolle wangen en een kort en gedrongen postuur, neemt ietwat aarzelend en hakkelend mijn bestelling op, onderwijl wordt zij gadegeslagen door een uit de kluiten gewassen blonde dame, zo uit de klei getrokken, maar keurig geëtiketteerd als zijnde normaal.
De lieve schat wordt gesommeerd, door de vrouwelijke reus, om de tafel af te ruimen, met trillende handen schenkt zij mijn glas vervolgens bij en enkele druppels piesen naast de pot.
Een doorn in het oog van de reuzin , die driftig de tafel begint af te deppen en binnensmonds onverstaanbare klanken begint te produceren.
Vermoedelijk heeft zij geen goede ervaring met druppels die buiten de pot piesen en de dame met de bolle wangen wenst ons een smakelijke maaltijd en verwijdert zich discreet .
Haar allerbeminnelijkste glimlach is voor de reuzin nog een trap na en in haar ogen is de professionaliteit hier zwaar in het geding, de lieve schat schrompelt ineen zo lijkt het onder het boze oog en bij de volgende ronde is het trillen erger dan ooit, zo lijkt het!
Nogmaals opnieuw heeft de maatschappij hier het laatste woord, maar wel degelijk zie ik mensen groeien onder de nauwlettende blik van deze groepsleiders. Echter de authenticiteit van deze lieve schatten zou niet in de kiem gesmoord moeten worden maar net als een ruwe diamant te worden gepolijst en niet verpulverd.
Zelf beschouw ik het als een voorrecht niet-normaal te zijn en ik dank deze lieve schatten voor de blik die ik mocht werpen in mijzelf, bovenal mocht ik getuige zijn van geluk in de overtreffende trap, het geschater weerklonk tot diep in de nacht, ik bedoel maar!