‘Weet je al wat je na je opleiding gaat doen?’
‘En… weet je al wat je na je opleiding gaat doen?’, een vraag waar ik het altijd een beetje benauwd van krijg. Omdat ik totaal nog geen toekomstplan heb. Terwijl vrienden/klasgenoten volop werken aan hun toekomstdromen, kloot ik maar wat aan en doe ik op dit moment gewoon wat ik ‘wel leuk’ vind. Daar waar anderen een bijbaan hebben in de branche waar ze later willen werken, werk ik nog gewoon bij de Albert Heijn. Volgend jaar ben ik afgestudeerd en mag ik mezelf een mediaprofessional noemen. Ik kijk er erg naar uit om dat diploma op zak te hebben, maar aan de andere kant vind ik het ook doodeng. Want wil ik wel op een stoffige krantenredactie werken?
Steeds vaker lees ik over de ‘quarterlife crisis’, de midlife crisis voor 20-jarigen. Nu vind ik dit zelf iets te dramatisch verwoord, maar dat er een benaming voor is laat zien dat het wel degelijk een probleem is. Waar twintigers vooral mee worstelen is de druk om te presteren, keuzestress en het vinden van een baan na de studie. Na je studie moet je gaan bepalen wat je met je leven gaat doen en daar krijg ik de zenuwen van. Wat als mijn plannen mislukken of als ik de verkeerde keuze maak? Wat als ik niet succesvol word in dat wat ik doe?
Als klein meisje had ik mijn antwoord altijd klaar wanneer me werd gevraagd wat ik wilde worden als ik later groot ben. Dit veranderde om de zoveel jaar, maar toch. Ik wilde eerst prinses worden, toen danseres en daarna advocate. Geen van deze drie is het uiteindelijk geworden. Op de middelbare school begon alle ellende toen ik moest kiezen welke vakken ik wilde volgen. Het profiel wat je had gekozen, zou ook meteen bepalen uit welke vervolgstudies je kon kiezen. Toen ik mijn havo diploma had gehaald, was ik zestien. Naar mijn idee echt veel te jong om een vervolgstudie te kiezen. Waar ik bang voor was gebeurde en ik stopte met mijn opleiding, omdat ik er super ongelukkig van werd en niet meer naar school wilde. Ik had iets gekozen wat totaal niet bij mij paste en nam een tussenjaar. Gelukkig heb ik daarna wel de goede opleiding gekozen, ook al heb ik nog steeds niet het idee dat ik nu studeer voor iets wat ik de rest van m’n leven wil gaan doen.
En ja, dat maakt mij ontzettend jaloers op iedereen die al weet wat hij/zij wil doen later, omdat zij hun toekomstdroom al wél gevonden hebben.