Boete op ontwikkeling en inzet

Voorbeeld:
Atheneum op z’n 17e afgerond. Daarop aansluitende vervolgopleiding. Alles met goede cijfers. Dan de arbeidsmarkt op. Er moet ook wel eens een keer wat verdiend worden. Goed gemotiveerd- met goed arbeidsethos deed hij z’n werk- en ontwikkelde zich door. Voorbij komende kansen greep ie- en met succes. Als midden twintiger stort ie zich in het gezinsleven. Vrouw en 4 kids. Met haar kan ie het goed vinden. Beiden blijven elkaar ook vol overtuiging trouw.

Totdat de kids zo ergens rond de twintig jaar zitten, is het wat financiën betreft zwaar. Klagen doen ze niet. Vastberaden zetten ze als het moet de tering naar de nering. Zij, een bijbaantje en zelfgekozen zorg voor huishouden en kids, ondersteunt hem in zijn carrière- en stimuleert dat zelfs. Labbekakken, is voor beiden een onbekend begrip. Er wordt veel tijd gestoken in zijn opleidingen van gerenommeerde organisaties, instellingen enzovoorts.
Een levenlang leren, studeren, werken, talenten gebruiken, mond uit in het grote moment. Op z’n 55e wordt ie directeur van een zorginstelling. Zijn: ‘handen uit de mouwen steken’, mentaliteit, helpt hem hierin mee.

Maar dan komt de domper….
Bij arbeidsvoorwaardengesprek hoort ie dat de Politiek hem parten speelt. Na een levenlang zwoegen, waarbij zijn vrouw zich ten dienste van hem opgesteld heeft, waarmee zij zichzelf beperkt heeft in het leven dat je maar één keer leeft… Na zo’n leven- en op dat moment, als je eindelijk eens ‘recht’ hebt op een passende beloning, dan is er: De Wet Normering Topinkomens. Die legt beperkingen op aan bezoldiging van topfunctionarissen in de publieke sector en de semipublieke sector. Per 1 januari 2015 is het ook nog verder verlaagd zelfs.

Hij blijft nu niet begrijpend, vertwijfeld, met één vraag zitten: “Waarom…, waarom heb ik me afgetobd in mijn leven. Waarom heb ik me ontwikkeld. Wat voor zin heeft het gehad dat m’n vrouw zich altijd weggecijferd heeft. Word ik nu gestraft voor mijn talent” ? Meer vragen komen op.

Dat er een maatschappelijke verontwaardiging (of is het gewoon ordinaire jaloersheid van al degenen die het net niet zover geschopt hebben als hij, en die de politiek te vriend wil houden ?), is ontstaan over hoge ontslag-vergoedingen, bonussen- zeker bij slecht functionerende bestuurders. Dat is goed te begrijpen. Maar gevallen, zoals ik ze nu beschreef ?
De Politiek stelt dus een boete op het hebben van een goed arbeidsethos, jezelf ontwikkelen- en een goed gemotiveerde inzet ? OMG !!!