De oude engel

Een dag als zovele. Een dag waarop de situatie waarin ik verkeerde, alleenstaand , ontnomen van mijn kinderen waarin leugens regeerde, en waarin er krachten aan het werk waren die mij tot op het bot vernederde. Een dag waarop je liever in bed blijft liggen, zij het niet dat mijn kleine Engelse buldog vriend maakte dat ik wel naar buiten moest. Ik zou Michael niet zijn als ik niet voortdurend piekerde.
Terwijl mijn hond zijn poot optilt bij een boom, wordt ik vanuit het niets aangesproken door een oude man, keurig in pak met stropdas ,vol hoofd met grijze haren, keurig in scheiding gekamd met ‘Brylcreem’. ‘Dag mijnheer’ spreekt de man. ‘Kunt u mij misschien zeggen waar deze straat is?!’ Vanuit zijn knip haalt hij een briefje met adres en een ID- kaart met daarop een datum dat de man een leeftijd bezit van 105 jaar!
Vol ongeloof en verbazing voor zijn leeftijd en zijn vitaal voorkomen luister ik naar de man als hij vervolgt in zijn verhaal. ‘Weet u, ik heb altijd als man alles alleen moeten doen door de jaren heen en zo oud als ik nu ben, zelfs nu moet ik mij redden in dat wat onderneem. Ik ga een kaartje leggen bij een kennis’ vervolgt de man mee oplopend. Aangekomen bij de kruising scheiden onze wegen, we knikken elkaar gedag, en vol ontzag van wat ik net meemaakte en de man in kwestie denk ik bij mezelf ‘ Heb ik dit nu gedroomd of…’
Ik ben er over uit dit was geen toeval, dit was een teken, een boodschap. Ik voelde me vreemd genoeg gerust gesteld en kon niet anders bedenken dat ik zojuist een oude engel ontmoet had die mij bewust gemaakt had van mijn taak in het leven als man, die onafhankelijk en alleen zijn eigen pad moet bewandelen op weg naar iets…..