Voornemens

Na een weekje verlof vanwege de afgelopen feestdagen nu in het nieuwe jaar weer aan het werk gegaan. Achteraf volledig onvoorbereid aan mijn eerste werkdag in het nieuwe jaar begonnen.

Normaliter weet ik altijd wel over alles mee te praten, vooral als ik er geen verstand van heb. Deze eerste werkdag stond ik met mijn mond vol ivoorwitte, van gezondheid blakende, notenkrakers toen het op het onderwerp ‘goede voornemens’ aankwam. Die had ik namelijk niet. Helemaal niet bij stilgestaan laat staan zorgvuldig over nagedacht. Ik voel me niet vaak overrompeld door een onderwerp maar nu kreeg ik niks zinnigs over mijn tong. Om mij heen de ene na de andere hoogvlieger. Gestopt met roken, vaker sporten, gezonder eten, minder drinken, de kinderen minder vaak achter het behang plakken. Kortom, minder, minder, minder. Toen de aandacht zich dan ook volledig op mij richtte brak er een steeds ijziger wordende stilte aan. Door mijn eigen gedrag heb ik de waan gecreëerd altijd wel ergens ludiek commentaar op te hebben die de goegemeente deed schaterlachen. Nu, als middelpunt van een verwachtingsvolle groep hongerige wolven, viel ik pijnlijk door het ijs. Ik klapte dicht. Geen klassieker die niet zou misstaan in een jaarconference ontsproot zich aan mijn anders zo’n creatieve brein. Niks, nada, noppes!

De rest van de dag wist men mij respectvol te ontwijken in de zin van ‘we laten je maar met rust want jij hebt het druk toch?’ Ik zelf worstelde nog steeds met deze nieuwe ervaring van dichtklappen. Aan het einde van de dag wist ik mezelf weer te herpakken en op te krabbelen uit mijn eenzame dal. Mijn collega’s, licht aangedaan door de nieuwe ervaring van mijn falen, schreden met een begripvolle van medelijden doorspekte blik mijn kant op ingetogen huiswaarts.
Mijn rug langzaam weer rechtende ging ik op weg naar mijn veilige haven. Af en toe liep mijn zelfvertrouwen weer een deukje op omdat ik nog steeds geen sublieme inval kreeg waarop ik me voor kon nemen.

Kom ik uiteindelijk tot de vraag der vragen. Welke zichzelf respecterende instantie, miskend talent of modegril heeft bedacht dat we ons iets voor moeten nemen voor het nieuwe jaar? Ik wil gewoon elke dag leven zoals de dag komt en dit staat volledig los van een kalender. De ene dag besluit ik te gaan sporten en de andere dag geef ik me over aan een lading junkfood. Voornaamste is dat ik me er goed bij voel, toch?