Tijd.

Dagelijks, zie ik men ‘geld’ op de straten weggooien. Dat vind ik vreemd. Luguber.

Als ik een anecdote deel dat ik een keer een vijftig ben verloren, dan kijkt menig me vies aan, ‘Toch wel opgeraapt, toch?’

Maar toch zie ik dat soort mensen keer op keer gratis valuta op de natte koude grond smijten. Net Richie Rich die dollars als servetten heeft, of die eend die zwemt in goudstukken. Verzadigd. Kennelijk.

Tijd is geld. En dan bedoel ik het niet zoals Hollywood of Wall Street het bedoelt.

Tijd is je gegeven. En je leven is de bank. Jij hebt een bedrag gehad. Waard, zoveel aantal jaar.

Tijd is geld. Een vorm van, althans.

Tijd is een kado van leven. En toch zie ik men dat verspillen. Verwaarlozen, verkwinselen.

We zijn verontwaardigd als we een vijftigje verliezen, boos zelfs. Maar als de kraan van leven elke dag lekt, en tijd eruit lekt, dan is alles kits.

We weten dat alles een limiet heeft. Een eindig hoeveelheid. Je geld raakt op.

Tijd is geld.

Je tijd raakt op. En dit is niet een belediging. Of uitdaging.

Nee, een feit. Tijd vloeit weg uit de kraan, mijn kraan. Jouw kraan.

Elke dag, elke seconde. Elke week, en maand. Elk jaar.

Je leven ebt weg. Net water terug naar zee.

Je tijd is eindig. Tijd keert terug naar waar het vandaan kwam. Net water. Net alles in natuur.

Het keert terug naar zijn rechtmatige eigenaar.

Tijd is geld.

Rustig.

Je hebt tijd. Nu nog. Je hebt wat op de bank. Het is er, nog.

Wees bewust van de kraan, en het lekkend water, je kan het niet dichtdoen. Stoppen.

Je hebt tijd.

Tijd.

Net geld. Verspil het niet. Verspil geen seconde. Je gooit toch geen euros op straat?

Tijd.

Van jouw.

Besteed het verstandig. Alsof tijd eindig is. Also het stervend is. Alsof het wegvloeit.

Wat het doet, letterlijk. Tijd verlaat je. Voorgoed. Nu en nu en nu weer. Net net.

Tijd. Besteed het, met trots. En ga achter je leven aan. Laat leven jou niet achterna zitten.

Nee, jij jaagt.

Tijd jaagt je. OK.

Rustig.

Je hebt tijd.

OK. Koel. Voel het vloeien.

Besef. Tijd. Leven. Nu.

Tijd, besteed het alsof iedere eenheid ervan je laatste is. Iedere seconde. Wat het is. Iedere seconde die je net verliet die zie je niet terug. Je ziet hem nooit terug. Helaas.

Op naar de volgende. En de volgende. Het vloeit. Het bloedt, uit je, net een wond.

Tijd is een wond. Je kan het niet hechten. Dichten. Sluiten.

Tijd stopt voor niemand.

Je leven bestaat uit tijd.

Spendeer wijs.

Geef uit.

Besef.

Leef.