Landelijke verkiezingen en BNN `ers ambities

De landelijke verkiezingen in het vooruitzicht, worstel ik mij zoals alle andere kritische stemgerechtigden door de verkiezingscampagnes van de verschillende politieke partijen. Tijdens het bladeren in Kieswijzer, lees ik dat de Kiesraad inmiddels een recordaantal van 81 politieke partijen heeft geregistreerd. Het hoogste aantal politieke partijen voor Landelijke Verkiezingen ooit! Het aantal politieke partijen die dit jaar mee gaan doen, kan nog verder stijgen. Tot en met 30 januari kunnen partijen zich nog met een blanke lijst bij de Kiesraad registreren. We moeten dus nog even wachten over het exacte aantal partijen.
Iedere partij wil onze belangen beter gaan behartigen dan de overige partijen. Dat wordt dus vergelijken, bedenk ik mij. Overigens vind ik het een mooi voornemen van al die partijen. Het voelt als een warme deken. Tegelijkertijd komt de gedachte dat onderwerpen als armoede, werkeloosheid, leerplichtige kinderen die geen onderwijs volgen, de intolerantie naar hulpverleners, en hoge ziektekosten dan ook geen onderwerp van gesprek meer zijn op feesten en bijeenkomsten. Wanneer we Henk Krol van 50PLUS moeten geloven, zijn er immers tot nu toe vooral partijen geweest die onze belangen hebben ‘’verkwanseld’’. Het kan dus alleen maar beter, als ik Henk Krol moet geloven. Daar word ik wel vrolijk van. De berichten over onrusten in nieuwjaarsnacht, de vuurwerkongevallen, de aanslag tijdens de kerstmarkt in Duitsland; ze zijn toch wel gebeurd. Nieuw bij de aankomende landelijke verkiezingen is de grote hoeveelheid BN`ers die zich als aas laten gebruiken, enkel met de overtuiging dat zij die winst gaan opleveren die de partijen anders niet zouden krijgen. Geen enkel middel wordt door de partijen vergeten om het aantal zetels te bemachtigen waar zij op hopen. Een ander creatief middel dat ook wordt ingezet, is het schrijven van een boek door de partijleider.
Met het toch niet geringe salaris van meer dan honderdduizend euro per jaar bij een volledige werkweek komen politici al bijna onvoldoende aan hun nachtrust toe, lijkt mij. Waar halen zij de energie en de tijd toch vandaan, om naast een volledige werkweek tijd te hebben voor het schrijven van een boek. Jagen zij op een carrière als schrijver. Voor het geval dat?