Baas van eigen lijf!

Te bloot, te kort, teveel been, teveel buik, teveel borst. Uitdagend, provocerend, aandachtvragend.

Laten we het vandaag eens hebben over het uiterlijk van vrouwen. En liever heb ik het hier niet over. Iemand zijn uiterlijk is namelijk persoonlijk, dus waarom we daar massaal een ‘ons verhaal’ van maken, begrijp ik niets van.

Er wordt vaak iets gevonden van mij. Ik ben altijd TEveel mijn hele leven lang al. Niet welkom in lessen, een betweter, een kattenkop. Het zijn van een slim meisje/vrouw met een eigen mening, is mij nooit echt in dank afgenomen. Als ik een jongen was geweest dan was dat anders gelopen, ik ben daarvan overtuigd en ik zie het dagelijks. Ik was de betweter en hij toekomstige politicus met zijn scherpe tong. Ik was de kattenkop en hij was duidelijk.

Getik van hakjes

Er is ongelijkheid tussen man en vrouw. Er is ongelijkheid tussen jongens en meisjes. Ik heb dat altijd gevoeld, altijd gemerkt en altijd iets van gevonden.

Zo heb ik ook regelmatig het gesprek over mijn kleding. Gesprekken die ik niet hoor richting mannen. Een functionaringsgesprek en het gaat over het getik van mijn hakjes. Niet over mijn kwaliteiten als mens, niet over de reden waarom het gesprek is, het gaat over mijn hakjes en over dat ik meer mag lachen.

Mannen, maar ook vrouwen, schijnen het lastig te vinden om een randje van mijn buik te zien, ik verzin dit niet, het is afleidend. Anderen vinden iets van het zien van mijn benen, ja echt, blijkbaar leidt ook dat af en op een plek waar ook mannen zijn, kan dat eigenlijk niet. Zo ook het zien van een boezem, ook dat is ongelofelijk afleidend.

Waarom hebben wij het hier überhaupt over? Waarom tel ik niet gewoon als mens en speelt mijn kleding een rol? Wat verandert het aan mij als mens, als mijn skort langer was geweest en mijn ronde hals een col? En waarom ben ik verantwoordelijk voor het concentratievermogen van een ander? Ik als ADHD-er kan mij nooit concentreren en toch houdt niemand zijn mond als ik focus nodig heb.

Mansplaining

Ik hoor dit soort gesprekken nooit richting mannen. Het gaat hooguit over dat iets niet representatief is, maar zeker niet over dat het afleidend is of uitdagend voor de vrouwen. Het gaat niet over het getik van houten zolen van nette schoenen. Ik hoor niets over strategie of de verkeerde toon van gesprek, we hebben het niet over meer lachen en dat ze zo betweterig zijn. Sterker nog, mansplaining wordt op dagelijkse basis ontkend.

Ik zal mijn buik niet verstoppen, mijn boezem niet bedekken en mijn benen niet verhullen. Mijn hakjes zal ik niet verruilen voor sneakers en mijn gezicht staat prima zo. Mijn strategie kan niet altijd prettig zijn, maar regelmatig krijgt het datgene voor elkaar wat al jaren muurvast zit.

Hoi ik ben Ine, ervaringsdeskundige student, oprichter van de cliëntenraad, moeder en vrouw. Een slimme vrouw met een eigen mening. Mijn uiterlijk is niet jouw zaak, bemoei je er niet mee.

#neetegenseksisme #wml #fixedit #freethebelly #freethelegs #freethetits #baasvaneigenlijf

Reacties