Het leven in de toekomst

De wekker gaat. Ik sta op, loop naar beneden en schuif aan tafel aan om te ontbijten. Zodra ik klaar ben en mij omgekleed heb is het tijd om naar school te gaan. Onderweg naar school kom ik hem tegen en begint hij een gesprek met mij. Nooit verwacht dat dit zou gebeuren, maar hij is er toch echt. Hij is helemaal hiernaartoe gekomen om mij te vertellen hoe het leven daar is. Naar mij, helemaal vanuit de toekomst. Dit is onmogelijk. Toch is hij er en vertelt hij mij over deze nieuwe wereld waarin hij leeft.

Een geweldige wereld waarin iedereen nadrukkelijk aanwezig is en alles weet over… alles. Ze weten zelfs zo veel dat iedereen kan worden wat ie maar wilt. Denk aan politicus, kloon, diëtist, betweter of zelfs academicus zonder er veel voor te doen. De academici in die wereld zijn bijzonder. Zo delen zij allerlei mooie teksten of quotes van drie regels en weten zij op basis daarvan alles over dat onderwerp of die historische gebeurtenis. De politici maken geen deel uit van een politieke partij, maar zij weten alles wel beter en het zijn echte wereldverbeteraars. Iedereen vindt alles leuk en dat maakt het zo mooi en verdraaglijk.

Het is zelfs zo’n mooie wereld dat werkelijk niemand je verjaardag vergeet. Echt niet. Je hoeft er weliswaar niet op te wachten dat je een cadeautje krijgt of wellicht een telefoontje, maar dat geeft niet. Het belangrijkste is dat zij heel gemakkelijk een berichtje kunnen achterlaten met "gefeliciteerd" en hierdoor aan hun plicht hebben voldaan. Het is zo’n bijzondere wereld dat je ‘m altijd en overal mee kunt nemen. "Waarom zou je na school op het pleintje gaan voetballen als je thuis op de bank via een "app" hetzelfde kunt simuleren?", vraagt hij mij alsof het heel logisch voor me zou moeten klinken. Het enige wat ik me afvraag is waar hij het in hemelsnaam over heeft.

Hij neemt me mee en laat het mij zien. Uit zijn woorden leek die wereld zo mooi, maar wat ik vooral zie zijn stille mensen die omlaag kijken naar een schermpje. Ik betrap mezelf er ook op als hij mij een zogenaamde smartphone geeft om dit verhaal snel te typen. Een schrift om in te schrijven heeft hij niet en mijn gevoel van nostalgie wordt alsmaar groter. Wat verlang ik ernaar om weer terug te gaan, maar ik zit nu vast en dat gaat niet meer.