Niet bang zijn lieve mama

Jullie hebt het weleens over de jeugd van tegenwoordig, dat de jeugd het vertrouwen in de mensheid kwijt is en dat we alleen maar aan onszelf denken. Met mijn 19 jaar zal ik me daaronder moeten rekenen maar jullie zeggen dan tegen ons dat wij anders zijn. Maar we zijn helemaal niet anders, we zijn niet de uitzondering op de regel. We zijn allemaal zo.

Meneer Terlouw had het over het vertrouwen. Over de touwtjes uit de brievenbussen, over bruggen slaan tussen culturen, subculturen, landen en mensen. De video werd massaal gedeeld door de jeugd van tegenwoordig. Een roep om terug te gaan naar deze prachtige woorden van Terlouw. Wat voor ons alleen een droom leek zijn.

Jullie hebben ons vroeger geleerd geen snoepjes van onbekende mannen aan te nemen en niet alleen in het donker naar huis te fietsen. Jullie vertelden ons dat het buiten eng was, maar daar scheen de zon. We werden gewaarschuwd maar we snapten niet waarom. Dus we gingen maar gewoon naar school een maakten daar vriendjes. Het maakte ons niet uit waar ze vandaan kwamen, op wie hun ouders stemden of welke kleur ze hadden. Met de jaren begonnen we jullie angst te begrijpen. Maar onze vriendjes waren al onze vriendjes en die lieten we niet gaan. We waren niet bang want we kenden elkaar. De bruggen waren geslagen door de kleuters van groep 2 maar de angst bleef bij de moeders.

Maar lieve moeders vertrouw op ons, ook nu we groter zijn. Want de Turkse hipsters en blonde moslims zijn het gevolg hiervan. De vrijheid en openheid om te doen wat je wil, te zijn wie je wil is groter dan ooit op dit moment. De jeugd is het tegengeluid op de angst. De jeugd laat juist zien dat het kan. De jeugd omarmt Terlouw, omdat we willen dat je niet meer bang bent, lieve mama. Wij willen de touwtjes uit de deuren en liftend naar Frankrijk, maar doe jij ook mee lieve mama?