Mooiweer

Ik heb weer eens behoefte aan positief nieuws, het zoveelste bewijs van hedendaags escapisme bij de semi-intellectuele pseudo-elite. Had ik tot de werkelijke elite behoord schreef ik sowieso niet mee op dit podium, maar goed. Ik wil het positieve nieuws toch met u delen. ‘Egbert Jaap Mooiweer is de nieuwe beheerder van landgoed Twickel’, las ik op Linkedin. Een bericht zo mooi en licht van toon dat mijn schrijvershart terstond sneller ging kloppen. Over kloppen gesproken: Egbert Jaap is de ideale naam voor een rentmeester, Twickel een prachtige plek in de Twentse bossen en mooi weer sowieso noodzaak in het leven.

Wanneer de wereld zich weer eens van zijn slechtste kant toont, kun je het beste gewoon doorgaan met wat je doet, zeggen ze. Ik vind kerstmarkten niet leuk, dus dat is een klein geluk. Het vaderschap zorgt ervoor dat ik van nature uit mijn ooghoeken kijk, en niet alleen op papadagen. Somberen zit in mijn natuur, maar niet bij tegenslag. Dan zet je door tot de zon weer gaat schijnen. In een Utrechts schrijversflatje, op een Berlijnse kerstmarkt, in een Poolse abortuskliniek, misschien zelfs in Aleppo. ‘Egbert Jaap Mooiweer is de nieuwe beheerder van landgoed Twickel’. Stel je voor dat een Syrische vluchteling dat kan begrijpen.