Borrelhapbank

First world problems, we hebben er allemaal mee te maken. Dolgraag vieren wij verjaardagen met elkaar, organiseren we spelletjesavonden voor vrienden of komen we om uiteenlopende redenen met de gehele familie bijeen. Deze aangelegenheden gaan vrijwel altijd gepaard met een enorme hoeveelheid chips, nootjes, geurige kaasblokjes en exotische soorten worst. Gedurende de avond blijf ik de felgekleurde schaaltjes aanvullen en mijn gasten smeken om alsjeblieft te proeven van die overheerlijke Szechuanpeperworst. Bij elk gespikkeld, vreemd uitziend kaasblokje dat ik verorber, kan ik het niet laten om mijn genoegen te laten blijken. Als een aasgier kijk ik om mij heen, op zoek naar een genietend, gulzig smakkend medemens.

Dan volgt het onvermijdelijke moment. Mijn gasten vertrekken. Treurend blijf ik achter met deze overdaad aan lekkernijen. Wat moet ik nu doen met de avocado-zeewier chips? Alles zomaar weggooien? Dat is zonde.

De wijze woorden van mijn oma schieten bij het vallen van deze opmerking direct door mijn gedachten. ‘Boter op je kont smeren en zelf droog brood eten, dat is pas zonde.’ Toch kan ik het vaak niet over mijn hart verkrijgen om die moeizaam bij elkaar geschraapte variatie van snacks zomaar in de vuilnisbak te werpen. Echter om zes dagen lang te leven op een dieet van borrelhapjes lijkt me ook niet de bedoeling. De weegschaal zal hier sowieso niet vrolijk van worden. De vuilnisbak-optie klinkt ineens behoorlijk aantrekkelijk.

Uit het niets komt de vrijgevige persoonlijkheid in me los en ik besluit om alles te doneren aan de voedselbank. Hoe spontaan de gulle gever in mij naar boven komt, zo snel verdwijnt hij weer. Al zoekend op internet blijkt eten doneren een verdraaid lastige onderneming. Het is onmogelijk om te vinden wat je daadwerkelijk kan doneren. Blijkbaar zitten zij daarnaast helemaal niet te wachten op dozen vol ongezonde chips. Laat staan op al die zesentwintig half aangebroken zakken snacks. Zoals ik al eerder zei, first world problems.

Plotseling hoor ik uit een klein hoekje mijn gezellige ik naar voren kruipen. Wat als er nou morgen toevallig ergens anders een feest is? Wat als zij te weinig exclusieve hapjes hebben ingekocht? Daar gaan mijn overbodige olijven met frambozensmaak in ieder geval zeker op. Een win-winsituatie voor iedereen. In mijn ogen de perfecte mogelijkheid voor een feestelijke zijtak van de huidige voedselbank. Mijn goede doel voor de aankomende feestdagen heb ik alvast bepaald. De borrelhapbank.