DENK aan mij

Afgelopen maandag is de week van de kindermishandeling ingegaan. Diezelfde dag verscheen in verschillende kranten het bericht dat de politieke partij DENK kindermisbruik harder wilt straffen. Chemische castratie zou in het verschiet moeten liggen voor veroordeelde pedofielen met grijpgrage handen. Hebben we dan niets geleerd van ons verleden? In 1950 werden vervolgde homoseksuelen soms nog bestraft met castratie! Een groot taboe hangt omtrent het thema pedofilie, benauwd en dik, met een “do not touch”-bordje. Echter zijn niet alle pedofielen criminelen. Velen voelen de aantrekkingskracht tot kinderen wel, maar gaan hier niet op in. Daarnaast zijn er manieren om deze pedofielen te begeleiden en wellicht te helpen. Misschien niet om van hun pedofilie af te komen, maar om de lijdensdruk te verkleinen. Virtuele kinderporno is gecreëerd om pedofielen op te sporen. Naar aanleiding hiervan kwamen er humane vraagtekens op. Kunnen we hiermee pedofielen juist niet helpen? Kunnen we met deze porno, waar geen echte kinderen voor zijn gebruikt, het leed van pedofielen niet verminderen? Het leed om nooit je seksuele drang uit te kunnen oefenen zou op deze manier verzacht kunnen worden. Daarnaast zou dit ook het maken en verspreiden van kinderporno kunnen verminderen, wat weer een aantal slachtoffers voorkomt. Toch blijft de boze menigte vragen om gerechtigheid. En ik begrijp dat maar al te goed. Als de man die mijn tante toen ze twaalf was onzedelijk heeft betast, daarna chemisch gecastreerd zou zijn geweest, zouden een aantal meisjes heel veel leed zijn bespaard. Dan zouden zij niet weten hoe het is om op je elfde zijn aanrakingen op je lichaam te voelen. Dan zouden ze niet bang zijn om intiem te worden met jongens die ze wél liefhebben. Ze zouden niet meer de buurtsupermarkt inlopen met hartkloppingen, uit angst dat ze hem tegenkomen. Ikzelf zou geen flashbacks meer hebben naar het vreselijke moment dat ik op zijn bed lig. Ik zou me niet herinneren hoe zijn vingers een blijvend brandmerk achterlieten op mijn huid. Ik zou zijn geur niet herinneren, niet weten welke muziek opstond en niet weten welke kleur zijn dekbed overtrek was. Ja, ik snap het idee van chemische castratie en de aanhangers ervan heus wel. Voorkomen is beter dan genezen. Maar toch, als deze man chemisch gecastreerd was geweest, had je dit stukje nooit gelezen. Ik had immers nooit bestaan. DENK daar maar eens over na.