Coup(e) Soleil…?

Laaiend is hij. Zijn ze nu helemaal knettergek geworden? Het is waanzinnig! Van de pot gerukt! Een gotspe! De vrijheid van meningsuiting staat op het spel! Een vraag stellen over het grootste probleem van ons land mag niet meer! Het lijkt Turkije wel, we stevenen regelrecht op een dictatuur af!

Laaiend is hij. Laaiend enthousiast. Toegegeven, het was niet volgens de regels, maar dat boeit niet. Regels zijn immers uitgevonden om overtreden te worden. Die truc met dat rode kruis. De beelden zijn het hele land overgegaan, en in de peilingen zijn weer de nodige zeteltjes gewonnen. Je kunt het met hem eens of oneens zijn, maar Geert Wilders heeft zoals zo vaak gewoon gelijk! We stevenen inderdaad af op een dictatuur. Let op mijn woorden: de PVV gaat die magische 76 zetels halen. Voor het eerst sinds tijden wordt ons land weer geregeerd door één partij. Weg met dat stompzinnige coalitiegeneuzel. Water doe je niet bij de wijn, maar laat je door de oppositie naar de zee dragen. En omdat Geert Wilders zelf de PVV is, betekent dit dat hij in zijn eentje mag regeren. De coup soleil is gelukt. L’Etat, c’est moi. We staan erbij, kijken ernaar, zien het gebeuren. The Noise of Holland. Eat sleep Brexit Trump repeat. Heel Holland bakt lucht. Wir haben es nicht gewusst. Want we hebben meer oog voor seizoen zoveel van Game of Thrones. Of we vinden het geweldig en stemmen op hem. En de gevestigde orde? Die houdt zich vooral bezig met de vraag hoe ze dit grote gevaar voor ons land kunnen stoppen.

En ik? Ik stem niet op hem. Ik sta erbij, kijk ernaar, wil iets doen. Een alternatief voor een Duizelland. Mensen erop wijzen dat Geert Wilders niet het probleem is waar wij nu mee zitten. Net zoals het woord minder, de Marokkanen, de vluchtelingen en de islam het probleem zijn. Dat wijzelf het probleem zijn, omdat we niet meer denken in oplossingen. Omdat we in plaats daarvan vooral naar die ander wijzen. Die ander heeft het gedaan, die ander moet de bende maar opruimen. Dat de wereld groter is dan die 20 vierkante centimeter van dat pientere praatijzer. Dat ze de sleutel naar de oplossing in hun hand hebben, maar wel de deur ermee open moeten maken. Maar helaas, ik voel me gebelgd, belast met een Vlaams Writersblok. De creativiteit laat me in de steek. Want ik kom niet verder dan een paar uur verknallen aan een ogenschijnlijk zinloze column voor een hier niet nader te noemen gratis krant.