Het goede gevoel

Na een weekend doorwerken had ik behoefte aan een middag vrij. Op dergelijke momenten krijg ik zin in eten, zin in eten zoals ik zin in seks krijgt na het zien van het krullenhoofd van D66 Europarlementariër Sophie in ’t Veld. In de AH van mijn multicultiwijk blijft de verse truffelpizza altijd liggen met zo’n geile 35%-sticker erop; de boeren van Ben & Jerry’s maken mij nog hitsiger met hun in bananenijs klotsende chocoladeklonten.

Terwijl ik half ontladend van al dat zondigs op de bank lig, begint op tv de zendtijd voor politieke partijen. Het gaat om de Onafhankelijke Senaatsfractie, een partij van partijlozen uit ruige landstreken, die uit arren moede een nationale alliantie met de pensioenpartij van Henk Krol zijn aangegaan.

Tijdens de openingsklanken zien wij een hooggehakte dame met kloeke tred een gemeentehuis verlaten. Zij wordt kwijlend nagekeken door een oudere man, waarschijnlijk lid van de pensioenpartij, een tafereel dat door elke professionele reclamefilmer zou zijn weggeknipt. De vrouw blijkt fractielid van de sectie Haren, een zaak van landsbelang.

Waar leidt dit allemaal toe, zult u misschien denken, en heeft die ratvis niets te doen? Nee dus, ik had een middagje vrij. En liep na mijn boodschappen nog even langs de Turkse groenteboer, die zijn 15-jarige dochter weer eens de winkel liet doen. Ik rende naar huis om deze column te schrijven. Het gaat namelijk erg goed met dit land, dat mag u best weten.