Oma

4 jaar geleden begon het gevoel op te komen ik misde een oma’tje zo eentje die altijd lekkere koekjes in huis heeft en liefkozend vraagt hoe gaat het nou kindje!
12 mei 2012 stapte ik naar het verzorgingstehuis in de buurt en vroeg me af wat de mogelijkheden waren, ze stonden te springen om mensen zoals mij die middag nog werd ik voorgesteld aan een heel lief oma’tje van 95 jaar lichamelijk niet zo fiek meer maar geestelijk was ze nog zo bij!!
Elke week ging ik een uurtje bij der langs gezellig even kletsen over vroeger of even lekker naar buiten of gewoon simpel weg een boodschapje doen, ze vond het heerlijk om weer lekker naar buiten te kunnen en ik vond het heerlijk want ik had me oma, samen leefden we naar zoveel dingen toe, ze keek er zo naar uit dat ene uurtje in de week! Voor mij werd dit ook gewoon routine iedereen in me omgeving wist ook wat ik bedoelde als ik zei ga even naar oma hoor! En ik deed dit gewoon naast mijn 38 urige werkweek maar het gaf me zoveel energie!
4 jaar lang elke week!! tot de dag dat ik dat ene telefoontje kreeg uit het niks! Ze was overleden een beroerte… Tja toen viel er toch opeens een gat in de week van dat ene uurtje ik fiets nog wekelijks langs der huis, maar een nieuwe oma… ja dat weet ik toch nog niet zo goed zal ze net zo lief zijn net zo gezellig en zal ik er weer zoveel energie van krijgen….