Inspirerende middag over het brein

Waar zouden wij zijn zonder de trein. Dat is zo’n uitspraak waar ik eigenlijk niets mee heb.
Maar op een dag dat mijn auto bij de garage staat voor een reparatie en mijn fiets twee lekke banden heeft, denk ik daar opeens heel anders over.

Ik ben ingecheckt en ik ga naar Utrecht. Naar een congres over financiële diensten met een breindokter, die een onderzoek heeft gedaan naar het geluksgevoel van consumenten bij financiële beslissingen. Ik ben een ZZP-er, dus hoop daar wat te kunnen opsteken. Vandaag schijnt het zonnetje. Dit kan mijn Lucky Day worden. Gisteren heb ik een opdracht binnengesleept. En nu ik ben onderweg naar Utrecht voor ,naar ik hoop, een inspirerende middag over het brein.

Ik schuifel tussen de OV- studenten naar een plek ‘on Board". De "captain" heet mij welkom en ik pak mijn krantje om wat te lezen. Maar dan valt me op hoe stil het is. Maar ik bevind me toch in de drukste spitstrein van Nederland. Behalve het knisperen van mijn krant, en mijn eigen krakende hersenen hoor ik niets. Ik lees dat Ronaldo een foto heeft gepost met het onderschrift B-B-CC. Denk aan de uitspraak in een ander BBC- Show van Graham Norton, waarin een amerikaanse acteur het wereldnieuws bracht over die jongen van 17 jaar oud. Die jongen heette "Maxx Vonsteppen" .Hij sprak die naam Max Verstappen, zo vreemd uit, dat ik dacht dat hij iemand anders bedoelde. Dat die "Maxx" de grandprix van Spanje zou winnen, wist ik toen niet. Dat zo’n B-acteur zo’n vooruitziende blik kon hebben. Nog verbazingwekkender. "He is only seventeen years old. And he’s amazing"

Ik zat vast in mijn eigen droom. Die meer op de nachtmerrie van vorige week leek.
Toen ik een sticker op mijn voorhoofd geplakt kreeg met de tekst :niet flexibel, te oud en te duur. Ik drukte op de gele knop maar de deuren bleven gesloten. Waar andere reizigers fluitend naar buiten gingen, bleef ik achter. Een telefoontje van mijn garagehouder bracht me terug in de werkelijkheid.

Ik stond op. De deur zwiepte open en ik zag allemaal blije gezichten die mij welkom heetten op het congres. Ik luisterde naar de breindokter en besefte me wat gelukkig ik was als ik af en toe mijn auto liet staan.