Alleen uitgeteld

Gisteravond voelde ik mij daadwerkelijk even alleen. Dochterlief heeft rekentoetsen op school en laten we zeggen: taal is haar sterkere kant. Ze ziet het gewoon niet, snapt de sommen niet, moet er lang over nadenken en komt met een logica die op zichzelf heel knap is, maar niet doeltreffend. Van school had ze huiswerk meegekregen om te oefenen en zij vroeg me dat samen met haar te doen. Ik kreeg het echter niet aan haar uitgelegd. Ik ken de lesmethode niet en zie niet wat zij niet ziet. En daarbij komt: we lijken enorm op elkaar. Beide Schorpioen en beide even fel, intens en denkende dat we het zelf allemaal het beste weten. Dus werd ik boos. Uit frustratie. Omdat ze na mijn, in haar ogen belabberde uitleg, met diezelfde ogen rolde. Op die uitbarsting moest zij huilen. Ook uit frustratie. Totaal alleen en verloren voelde ik mij. Ik wilde haar zo graag helpen, maar ik kon het niet.

Alleenstaande ouder. Ik vermoed dat iemand op deze term is gekomen omdat hij/zij het idee had dat hij/zij er alleen voor stond. En dat snap ik dan weer wel. Ik sta echter niet alleen. Ik zit, was af, zet koffie, vloek, smeer bammetjes, bekommer, jank soms en thank the lord voor zelfspot, lach ook veel alleen.

Ik weet ook wel dat ik in dit alleen staan niet altijd alleen sta. Als de nood aan de man is, kan ik terecht bij mijn familie, vriendinnen, vrienden en ál die andere moeders of vaders die het in welke vorm dan ook allenig doen. Voor opvang, raad of gewoon om me even aan te horen als ik soms even zwelg in zelfmeelij.

Dat de groep alleendoeners steeds groter wordt, is ook al bij de supermarkten opgevallen, overigens. Ze hebben inmiddels een speciale kassa geopend. ‘U kunt hier alleen pinnen.’ Maar dat terzijde.

Het rekenen hebben we aan de kant geschoven en vreselijk bedompt is la mini naar bed gegaan. In soortgelijke stemming gleed ik later ook tussen de klamme lappen. Alwaar mijn poppetje stiekem was gaan liggen. En die, toen ik naast haar kwam liggen, in haar slaap zich naar mij toe schoof en haar armpje om mij heen sloeg. Ik ben moeder ja, een liefhebbende, lerende, herstellende, toch niet altijd beter wetende, maar alleenstaande moeder? Nope, ik ben samen met mijn meissie! 1 plus 1 is 2, duhuh.