De straat op met spandoeken zoals mijn voorhomo’s

Daar lopen we hand in hand over straat.
Ik ben nu een tijdje aan het “daten”. “Daten” vind ik een raar fenomeen. Het is die periode tussen scharrelen en een relatie. Het moment waar je eigenlijk al weet dat je elkaar leuk vind maar je mag het nog geen relatie noemen want dat zou te vroeg zijn.
Nou ik zit dus precies in die “date” fase. Ik , jongen, heb mijn dater, ook jongen, een maand geleden leren kennen. Dit maakt ons dus homoseksueel. Niks mis mee natuurlijk tenminste ik hoop dat de meeste mensen dat denken.
Nu is dit 1 van de meer serieuze “date” periodes die ik ooit heb gehad. Ik heb dus nog nooit in mijn leven zo vaak met een jongen hand in hand over straat gelopen. Super fijn zou je denken… Nou helaas, ik vind het eigenlijk doodeng. Doodeng omdat ik verwacht dat er elk moment iemand op een scooter een puddingbroodje naar mijn hoofd kan gooien (het is mij echt gebeurd) en is het geen puddingbroodje dan wel een tsunami aan scheldwoorden.
Ik heb eigenlijk altijd kunnen zeggen dat ik nooit last heb gehad van homofobie, tot op dit moment eigenlijk nu ik in deze sowieso al verwarrende “date” fase zit. Ik voel me bekeken en ongemakkelijk als ik gewoon hand in hand met mijn dater loop. Ik laat zelfs los als er een groep jongens op ons af komt. Wat betekend dit? Betekend dit dat het tolerante Nederland toch niet zo tolerant is. Of betekend dit dat ik ergens een ongegronde angst heb gebaseerd op uitzonderingen in het nieuws. En zou ik niet juist die hand vast moeten houden als een soort teken van emancipatie van de homo.
Vorige week was er nog een filmpje op het internet van een hele degelijke Nederlandse vrouw die mij vergeleek met een moordenaar. Wat moet ik met die informatie? Langs me heen laten gaan Of moet ik zoals mijn voorhomo’s de straat op met spandoeken.
Het zijn vragen die door mijn hoofd gaan terwijl ik daar met die leuke jongen hand in hand loop en eigenlijk zou willen nadenken over hoe ik onze status kan veranderen van “daten” naar relatie.
Antwoorden heb ik niet maar ik laat toch maar liever zijn hand even los dan dat ik morgen wakker word in het ziekenhuis.