Mijn ongezouten mening

Ongezouten mening
In juli 2015 had mijn man een spoedopname in het ziekenhuis, hij stikte in zijn eigen vocht.
Diagnose: hartfalen
Oorzaak: jarenlange hoge bloeddruk
Behandeling: dagelijks medicijnen en een zoutarm dieet
Ik ben me rot geschrokken, heel heftig als je de man waar je al 35 jaar mee getrouwd bent naar adem ziet happen terwijl er ca 8 artsen en verpleegkundige proberen hem stabiel te krijgen. Hoe blij was ik dan ook dat dat lukte en hij na een aantal dagen weer naar huis mocht. Als een echte Florence Nightingale en Herman den Blijker in een stortte ik me op zijn “verpleging”.
Elke zondagavond vul ik zijn pillendoos voor de week, loop regelmatig samen een ommetje en verdiep me in recepten en mogelijkheden in zoutarm eten.
Dat begint in de supermarkt, alle pakken, potjes en flessen worden gecheckt op de hoeveelheid zout. En dat is schrikken, overal is zout toegevoegd, zelfs in het water wat ik altijd kocht. Blikken soep, zakjes saus, kruidenmixen zitten allemaal in de ban. Oke ik heb zoutarm brood gevonden, maar waar beleg je dat mee? Alle dagen kipfilet wordt erg eenzijdig. Kaas mag maar bij uitzondering, rosbief is het lekkerste met een snufje zout en ham is uit den boze. Het bezorgd me regelmatig hoofdbrekers. Waarom zit toch overal zout in.
Ook het avondeten is een omschakeling, chilipoeder, paprikapoeder, alle soorten poeders en kruiden moeten het zout vervangen. Bruine bonen worden een nacht geweekt, pasta alleen nog met verse producten en zelfs bouillon maak ik zelf. Even een dagje iets makkelijks is er niet meer bij, voor het eerst zie ik mijn ontslag als een zegen. Manlief vind gelukkig alles lekker, maar ik, als echte fan van hartigheid, heb het er soms moeilijk mee. Watertandend kan ik bij de supermarkt naar de pizza’s kijken, van die heerlijke, dikke knapperige bodems volgepropt met kaas….en zout. “Koop er dan een”, zegt mijn man dan, “jij hoeft toch niet zoutarm”? Maar ik heb 35 jaar geleden beloofd om lief en leed met hem te delen, en dus leg ik die pizza vastberaden weg. Voor mij is het ook beter hoor, wat minder zout. Ik ben al mooi 6 kilo kwijt.
Als ik hem dan ‘s avonds genietend achter zijn bord bloemkool zie zitten dan is het zout al weer snel vergeten. Liever 30 jaar zonder zout als 30 jaar zonder mijn echtgenoot.
En dat is nou eenmaal mijn ongezouten mening.