Een overdosis familie

Deze kerstperiode had ik het luxeprobleem van twee weken nietsdoen. Ideaal, want ik heb meestal een week nodig om te ‘ontwerken’ en van de socialemediaverslaving af te komen. Nu wil het heugelijke feit dat onze familie grotendeels in december jarig is, over het land verspreid woont en gelukkig gescheiden is, waardoor mensen die je te weinig ziet ineens continu met cadeaus voor je deur staan – en andersom. Af en toe vergeet ik gewoon de namen van aangetrouwde partners. Grapje natuurlijk, maar deze gedisciplineerde workaholic mocht als gevolg van synchroon paringsgedrag vanaf afgelopen donderdag vier dagen achter elkaar feesten, vanochtend mee met trakteren op school en daarna tijdens het opstarten van de kantoorwerkzaamheden de afwas-apocalyps ongedaan maken.

Ik mag als freelancer niet klagen over zoveel vrijheid, maar voel me daadwerkelijk bevrijd van de kerstperiode, en kan zelfs tussen de betaalde werkzaamheden door nog zin en tijd vinden om dit stukkie naar de krant te sturen. Tenslotte een overzicht van de administratieve krochten van de familie Ratfish na het kerstgelag: op 4 januari zijn de verstuurde facturen van eind november nog steeds niet binnen op de rekening, en heeft de zorgverzekering die in december werd verlaten de volledige jaarpremie 2016 weten te incasseren. Omdat ze bezig zijn met een oplossing vermeld ik niet de naam. Wel heb ik zojuist een aloude kraker van Het Goede Doel opgezet: ‘Ach was ik maar een gijzelaar; dan stond altijd m’n eten klaar …’