De smaak van Succes

Wat is succes? Is succes meetbaar en hoe dan. Je zou kunnen zeggen dat succes bepaald wordt door externe factoren. Alleen als de buitenwereld aangeeft dat ‘iets’ goed, kundig, geweldig of in ieder geval gewaardeerd wordt dat succes dan is aangetoond. Dat maakt succes een status waar je afhankelijk bent van de mening van anderen. Die anderen kunnen je succes dan ook weer afnemen. Hier is de smaak kwetsbaar.

Succes is misschien ook slagen. We wensen elkaar bij willekeurig welke opgave succes. Een sollicitatie, een moeilijk gesprek, een examen. ‘Succes’, roepen we tegen degene die de opgave moet gaan volbrengen. Als je de baan krijgt, het gesprek goed verloopt en slaagt voor je examen, heb je dan succes?
Persoonlijk succes zit in de doelen die je hebt bereikt. Als je de lat laag legt voor jezelf omdat je angst hebt om te falen is het dan nog succes? Hoe voelt succes dan. Als je weet dat je de lat laag hebt gelegd dan voel je het nog steeds als falen, denk ik. ‘Ik had best beter gekund, ik heb me er gemakkelijk van af gemaakt’, denk je met grote waarschijnlijkheid. Dan is de smaak van succes wrang.

Aan de staande ovatie voor het succesvolle optreden kun je ook gaan twijfelen. Je zit in de zaal en het stuk is afgelopen. Het is blijkbaar ‘a la mode’ om als artiest net te doen of je vertrekt om dan in vol ornaat nog enkele ‘encores’ weg te geven waarna iedereen gaat staan als betuiging van waardering. Als je nog iets wilt zien op het podium moet je dus wel gaan staan. Als je niet applaudisseert val je zo op. Dus hoe geloofwaardig is een staande ovatie? Wie zegt mij dat de halve zaal alleen maar staat omdat ze nou eenmaal betaald hebben om iets te ‘zien’ en dat wordt bemoeilijkt door staanden die hun het zicht belemmeren. Zo smaakt succes ergerlijk.

Misschien is succes wel liefde. Liefde voor jezelf omdat je diep van binnen voelt dat je iets bijzonders hebt gedaan.
Het gevoel dat je voor jezelf hebt als je iets heel moeilijks overwonnen hebt.
Misschien is succes alleen maar te meten door jezelf en dan smaakt succes zoet.

Als je het ‘succesvol zijn’ diep van binnen voelt en kan integreren kan niemand het van je afnemen hetgeen weer een volgende vraag oproept:

Is succes een constante of tijdelijke status?