Warme gevoelens

Vanaf het moment dat we geboren worden totdat we het hoekje om gaan, je zou kunnen zeggen dat het ons leven beheerst. Iedere dag doe je het wel, mocht dat niet zo zijn dan is het de dag erna extra bevredigend. Echter, hoe meer dagen er volgen dat het niet gebeurd, hoe pijnlijker het wordt..
Waarschijnlijk heb je nu al wel een donkerbruin vermoeden waar dit heen gaat. Maar, om de druk niet onnodig hoog te laten oplopen, zal ik met de billen bloot gaan.
Ik zal niet om de hete brei heen draaien, ik HOU van het onderwerp ‘poepen’. Ik denk dat dit begonnen is op het moment dat mijn vader aankondigde: ‘kinderen, ik ga even mijn sterretje stretchen’.
Dit betekent overigens niet dat ik een aanhanger ben van ‘vrijheid van gasuiting’, integendeel! Hoe hard mensen ook roepen: ‘poepen is heel normaal, ie-de-reen doet het, zelfs de koningin voert de wc-eend wel eens’. Ik blijf het een bizar concept vinden dat je een mooi bordje spaghetti eet en dat je lichaam hier dan onopgemerkt een bruine trui van breit.

Ik weet niet precies wat het is, maar het stinkt, het komt uit je billetjes en het geeft een soort van bevrijdend gevoel dat je het liefst niet met anderen deelt. Het blijft in bepaalde mate een taboe en daar ben ik ergens wel blij om. Stel je voor dat een wind laten net zoiets zou worden als gapen (maar dan vanuit je billen en met de geur van een drie weken oude kapsalon). Dan zou er zoveel humor verloren gaan. Ik bedoel, hoe grappig is het woord ruft?! Juist vanwege de taboe die erop heerst is het een bron van goede grappen en lachstuipen.
Iets wat ik daarentegen niet begrijp, is de relatie tussen poep en koosnaampjes. Blijkbaar is het zo dat wanneer je echt warme gevoelens voor iemand hebt, je deze persoon graag wilt vergelijken met darmgas.
Om enkele voorbeelden te noemen: ‘poepie, scheetje, kakkie, drolletje’ en je kunt hier ook allerlei combinaties van draaien: ‘poepescheetje’ of ‘kakkedrolletje’ en ga zo maar door.
De enige reden die ik hiervoor zou kunnen verzinnen is dat we diep van binnen onze windjes koesteren. Het is een deel van ons, we maken het zelf (al hebben we niet altijd controle over het moment van naar buiten treden) en onder vrienden kun je er respect mee opeisen.

Ach ja, hoe je het ook went of keert, de beste anekdotes gaan over onze uitwerpselen. Aangezien ik nu echt poep begin te praten knijp ik er zo maar weer eens tussenuit. En vergeet niet: ‘Wie zijn string niet op tijd laat zakken, zal zijn poep in tweeën kakken’.