Waarom #zeghet belangrijk is

Toen ik op Twitter zocht naar #zeghet berichten, waarin slachtoffers van seksueel geweld over hun ervaringen vertellen, kwam ik veel tweets tegen van mensen die niet snapten waarom het nodig is om zo openlijk over dit onderwerp te praten. Tegen hen wil ik graag zeggen; ik praat al een tijdje openlijk over mijn ervaringen en dat heeft me enorm geholpen in mijn verwerkingsproces.

Toen ik begon met praten en schrijven over seksueel geweld, vond ik dat heel eng. Ik ben altijd iemand geweest die dingen voor zichzelf hield, dus dat was een grote stap. Ik heb nog steeds periodes waarin ik denk dat ik te ver ben gegaan, dat ik terug wil naar anonimiteit. Soms voel ik me ook schuldig, omdat het voelt alsof ik al deze narigheid in mensen hun gezicht gooi. Maar meestal voel ik me er sterk door.

Veel slachtoffers van seksueel geweld voelen schaamte voor wat ze is overkomen. Daardoor hebben ze vaak een laag zelfbeeld. Door schaamte kon ik zelf mijn ervaringen niet delen met anderen. Mijn lichaam voelde bevuild. Het voelde alsof ik de enige was die dit meegemaakt had. Er leek wel een stille overeenkomst te zijn dat er niet over dit onderwerp gepraat kon worden. Het voelde alsof een onderdeel van mij nooit naar boven mocht komen, dat het koste wat kost geheim moest blijven.

Sommige mensen hebben me gevraagd of ik, door met dit thema bezig te blijven, niet teveel vasthoud aan mijn verleden. Maar wat zij niet begrijpen, is dat dit altijd invloed op mijn leven zal hebben, of ik er nou wel of niet over praat. Daarnaast is erover praten en schrijven een erg bevrijdende ervaring. Ik hoef dat onderdeel van mijn verleden niet meer geheim te houden en ik weet nu dat ik niet alleen ben. Net zoals dat mensen kunnen praten over een familielid dat overleden is, of een ongeluk dat ze hebben gehad, zou ik ook mijn ervaringen moeten kunnen delen. Zelfs als mensen het soms moeilijk vinden om ernaar te luisteren.

We zouden moeten afrekenen met een maatschappij die vindt dat onderwerpen als verkrachting te zwaar zijn om over te praten. Voor mij en vele anderen zijn deze onderwerpen ook heftig, maar een realiteit en als we ooit verandering willen, moeten we niet doen alsof het niet bestaat. Het meest krachtige middel dat ik heb is mijn stem en ik zal die laten horen.