Vlag op je hoofd

Na de aanslag op Charlie Hebdo kon ik niet laten zien dat ik aangedaan was door de gebeurtenis: blijkbaar moest ik een shirt aan doen met de tekst “Je suis Charlie” en mij dus direct identificeren met een partij die ik eigenlijk maar klote vond (Niet heel grappig ook). Nu was er echter een betere manier om je respect te betuigen: Een vlag op je muil op facebook. Prachtig toch?

Ja dit was het ook. Tot ik mij als gevoelig jochie aangevallen moest voelen door iedereen die me meldde dat er in bijvoorbeeld Syrië al heel erg veel aanslagen waren geweest en ik daar nog nooit verdriet voor had getoond (zij ironisch genoeg ook niet tot de afgelopen week, maar dat terzijde, uiteraard). Terwijl de discussie over Social Media er flink op los brand, kijk ik af en toe bedenkelijk naar die triomfantelijke bek van me met die gekleurde strepen erover. Kan ik nog terug? Ze hebben wel een punt eigenlijk. Maar toch ook weer niet. Zou het niet een beetje megalomaan zijn om te doen alsof ik me constant bewust ben van wat er overal gebeurd en ik alles uit mijn directe omgeving hiermee in contrast stel?

Deze argumenten kwamen pas later dan mijn rood wit blauwe porem op facebook, maar ook als dat niet zo geweest zou zijn is hier misschien nog een beter argument: Ik ben een mens en probeer daar niet aan te ontstijgen. Ik ben dom, blind en bovenal vergankelijk. Mijn bestaan en handelen kennen grenzen, en binnen die grenzen doe ik ook maar gewoon wat. Wist ik veel dat ik gelijk ook respect moest betuigen voor alle andere aanslagen… Moet ik nu ook een bloemetje bij elk graf gaan leggen als ik mijn overleden opa bezoek?

Vrijheid van meningsuiting is goeie shit hoor, maar laten we de vrijheid om je bek te houden even niet onderschatten. Ik maak geen statement in alles wat ik doe. Weldra durf ik geen eens meer een bruine trui aan te trekken, omdat ik bang ben om aangezien te worden als vogelspotter (Niet liegen lui, jullie hebben er allemaal één), waarmee ik dus verplicht ben te verkondigen dat ik naast gevogelte, ook hondjes wel erg kan waarderen.

Maar over vogels gesproken: De Grutto is gisteren verkozen tot nationale vogel. Mooi hé?
Misschien word zo’n beest wel mijn profielfoto. Kan iedereen mooi praten hoe koolmezen mij klaarblijkelijk volkomen koud laten. In dat laatste zit overigens wel een kern van waarheid hoor…