Vergeten onschuld anno 1993 en 2015

Zelden gebeurt het dat ik twee contrasterende gebeurtenissen direct met elkaar in verband breng. Het is dan alsof de onderliggende neurologische processen van mijn gedachten als raceautootjes door mijn brein crossen en strijden om de eerste plek. Geen enkele gedachte wint, want ze botsen immers met elkaar.

Een maand geleden wandelde ik door een oude Spaanse stad en stuitte ik op een bijzonder tafereel. In één straat stonden alle deuren open en een divers gezelschap aan buurtbewoners danste buiten in een kring. Een klein jongetje zat op zijn knieën en keek glunderend toe. Ik was ontroerd, maar wist niet of dat kwam door dit vredige tafereel of door het gelijktijdige besef dat IS-strijders slechts een paar honderd kilometer verderop de vrede ruw verstoorden.

Waar de grotemensenwereld sinds vrijdagavond in rep en roer is door de aanslagen in het gevaarlijk dichtbije Parijs, ontwaakten er enkele uren later kinderen die zich verheugden op de Sinterklaasintocht. De cabaretier Jochem Myjer doet de oproep om kinderen alsjeblieft nog even te laten geloven dat de wereld niet verrot is, al is het maar om de werkelijkheid te ontvluchten.

Ik denk terug aan november 1993, toen ik zelf nog in Sinterklaas geloofde en ervan overtuigd was dat een wereld met oorlog niet de mijne was. Keek ik op het Jeugdjournaal de Sinterklaasintocht terug en zette ik vervolgens mijn schoen? Waarschijnlijk wel. Schakelden mijn ouders daarna over op het Achtuurjournaal om de beelden van de oorlog in Joegoslavië te aanschouwen? Waarschijnlijk ook.

Kinderen zouden moeten geloven in een wereld waar mensen dansen op straat en elkaar cadeautjes geven. Volwassen kunnen bijna niet anders dan geloven dat je waakzaam moet zijn in deze wereld. Jezus sprak ooit: “Ik zend jullie als schapen onder de wolven. Wees scherpzinnig als een slang, maar behoud de onschuld van een duif” ( Mattheüs 10.16). In de Koran (5.32) staat: “Whoever kills an innocent person, it is as if he has killed humanity”.

Het verschil tussen de inhoud van deze religieuze bronnen is vele malen kleiner dan het verschil in leed in de wereld en de manier waarop andersgelovigen met elkaar omgaan. Kinderen vieren hun welverdiende Sinterklaas en onschuldige burgers worden gedood. Deze contrasterende gebeurtenissen vinden tegelijkertijd plaats en wakkeren gedachten aan over een onmenselijke wereld. Juist omdat deze gedachten botsen, zullen we ze –samen met de onschuldige slachtoffers- niet vergeten. De botsing laat een litteken achter.