Vluchteling

Beste vluchteling,

Het is een tijd geleden sinds de oorlog uitbrak. Ik schrijf je deze brief vanaf de Noordpool. Ik zit hier in een volgepropte iglo met landgenoten, een gebroken 3D-printer en geen XG-internet. Dit bericht ontvang je hoogstwaarschijnlijk klevend aan een dode zeehond die is aangespoeld aan een van onze Nederlandse stranden. Ik weet dat miljoenen Nederlanders op de vlucht zijn geslagen voor de oorlog die ons geliefde land nu jaren teistert. Miljoenen Nederlanders, moe van de oorlog en uitgeput door de honger. Allemaal op de vlucht en praktisch nergens welkom. Noord Europa ligt in puin, Zuid Europa wil niet met onze problemen opgezadeld worden, Afrika wil haar welvaart niet delen en Azië vreest een tsunami aan gelukszoekers. We zijn nergens welkom. Netjes als wij zijn, zijn wij maar op de Noordpool zelf vluchtelingenkampen gaan bouwen. Wij vluchten namelijk nooit naar andermans land. Wanneer wij in nood zijn, zoeken wij Niemandsland op of dobberen wij eindeloos op zee. En we willen onze zinkende schepen ook niet gered hebben.

Ik zie je wel verschijnen.

Met vriendelijke groet,
Een Nederlandse vluchteling