Speciaal

noukkie 8 okt 2015

Ik ben juf.
Een speciale juf.
Een speciale juf op een speciale school met speciale kinderen.
Alle stoornissen die jij op dit moment kan verzinnen heb ik de afgelopen jaren voorbij zien komen. en, het belangrijkste, honderden kinderen die dagelijks met deze stoornissen te kampen hadden. Kinderen die thuis of op school vastliepen. Kinderen die werden gepest, niet tot leren konden komen, kinderen die al maanden thuiszaten en zelfs kinderen die liever dood zouden zijn dan nog één stap in een school te zetten.
Deze kinderen vragen om een speciale aanpak. En dat kunnen wij. Op onze speciale school. Wat zeg ik ? Dat kunnen wij? Wij zijn er goed in. Wij zijn er steengoed in. Na bijna 20 jaar in dit onderwijs te hebben gewerkt, durf ik hardop te zeggen dat wij fantastisch werk leveren. Bij ons op school leren ze weer trots zijn op zichzelf, plezier maken, vrienden maken en omgaan met hun handicap. Wij geven een kind een compliment omdat hij tijdens een ruzie zijn handen thuis heeft gehouden en een plek op heeft gezocht om te kalmeren. Ook al schold hij de juf uit voor hoerenchauffeur of lelijke poepstamper. Daar zit dan wel een consequentie aan vast, maar dat komt later. Wij strooien met complimenten, stickers en beloningen. Alles om een lach op een gezicht te krijgen, een goed gevoel te geven, verdriet en boosheid weg te nemen. Pas dan kan een kind energie steken in het maken van een som of een taalopdracht.
Wij hebben de kennis, wij hebben de vaardigheden, wij hebben de ervaring, wij hebben de expertise, wij hebben sociotherapeuten die onze leerlingen ondersteunen in het ‘leren-leren’.
Wij hebben een geweldige school in het bos in het midden van Nederland. Op dit moment missen we maar één ding: leerlingen.
Door bezuinigingen en Passend Onderwijs moeten steeds meer kinderen hun weg zien te vinden op een gewone school. Waar ook fantastisch werk wordt geleverd, waar leerkrachten net zo hard werken om iedere leerling elke dag weer te laten groeien. Maar waar je je moet afvragen of alle kinderen goed tot hun recht komen en er een mogelijkheid is om het beste uit ze naar boven te halen.
Ik maak me zorgen. Juffen en meesters in het gewone onderwijs hebben hun handen vol aan een klas van 30 leerlingen waar ook de nodige zorgleerlingen in zitten. Stuur de ‘extra-speciale’ leerlingen maar naar ons. Zij zijn voor ons de krenten in de pap. We zitten er klaar voor.