De Drukste Metro Ooit.

Het was druk, erg druk. het perron stond vol met mensen. Ik liet de eerste metro maar gaan in de hoop dat de volgende rustiger zou zijn. Het werd allen maar drukker. De mensen stonden op de rand van het perron en drongen elkaar er van af. Er kwam uiteindelijk een metro aan, de mensen die op de reels stonden probeerden weer op het perron te klimmen, maar door de drukte kon het niet. de deuren gingen open, de mensen propten elkaar naar binnen, ik probeerde te blijven staan maar de mensen duwden mij zonder het te weten in de metro. De mensen die naar buiten wilden hadden peg ze zaten gevangen in de metro. Ik stond tussen de mensen in en er veranderde iets. Ik keek om me heen en zag geen mensen, maar wilde dieren. Ze likten hun lippen en het kwijlde op de grond. Mensen gleden uit maar werden gewoon vertapt. Er werden mensen zo hard tegen de metro geduwd dat er groten bloed plek op de ruiten van de metro kwamen. Ik had het geluk dat ik voor een deur stond en dat ik niet de eerste of de laatste was. De eerste die werden net zo als de mensen die niet snel genoeg bij een deur konden komen dood gedrukt en de mensen die er niet in pasten klommen over de mensen heen om er toch in te komen, de mensen die nog buiten stonden en naar binnen wilden trokken de mensen die bij de deuren stonden naar buiten. Er ontstonden gevechten tot de dood. Er was geen greintje menselijkheid meer over in de meesten. De deuren gingen dicht, er probeerden er nog een paar naar binnen te komen de mesten lukten het niet. Er waren er ook een paar die door de deur gepakt werden dus je kon niet naar binnen maar ook niet naar buiten, je zat vast. De mensen die vast zaten hadden eerst een lag op hun gezicht tot dat ze beseften dat de metro tunnels niet voor mee rijzende mensen was gemaakt. De gelukkige werden in één keer dood geslagen door de muur. Maar de ongelukkige niet, die weden langzaam dood gedrukt tussen de metro en de muur. Het geschreeuw stopten past bij de volgende halten. Toen ik bij de halten was waar ik uit moest was de metro zo goed als leeg. Er zaten nog een paar mensen in de meesten van die paar bleven in de metro, de metro was hun huis ze konden niet meer leven in de gewonnen wereld. Toen ik uitstapten was ik allen hoop in de mensheid verloren.