Blogverslaafd

Vandaag in de trein schrok ik me kapot. Ik bleek namelijk minstens negen blogs te hebben gecheckt tijdens een niet al te lang ritje. Minstens ja, dat hadden er ook meer kunnen zijn.

Deze ontdekking overviel me nogal. Waarom zou ik iemands leven willen volgen? Om te weten wat de blogger in het weekend heeft uitgevoerd? En om erachter te komen dat hij een familiefeestje heeft gehad en dat het gezellig was? Nou, good for you. En toch blijf ik geroutineerd de naam van zijn website in mijn zoekbalk intikken.

De schrijversblogs tellen niet mee. Het is leuk om op de hoogte te blijven van het schrijfnieuws en het leven van je favoriete auteur. Dan weet je niet alleen meteen wanneer er een nieuw boek uitkomt maar ook zo’n beetje hoe het tot stand is gekomen.

Maar de rest? Het spreekt voor zich dat ik een aantal boekenbloggers volg. Dan heb je een paar bloggers die over boeken schrijven maar ook over andere dingen. Die blogs check ik wel maar het is altijd de vraag of ik blijf hangen. En verder? Een beetje van hetzelfde. Bloggers die je "via via" tegenkomt. Van wie je de blogs leest en jezelf steeds weer belooft dat het de laatste keer was.

Een echte "wake up call" was mijn bezoekje aan de site van Miss Lipgloss. Vast en zeker een aardige meid maar toen ik mezelf heb betrapt op het meeleven met haar eerste Brazilian wax ervaring, begonnen mijn alarmbellen te rinkelen. Want hoe belangrijk is dat om te weten dat de foef van Miss Lipgloss er nu tiptop uitziet? Of hoe boeiend is het om te zien wat zo’n blogger voor zijn ontbijt, lunch en diner heeft gegeten?

Waarschijnlijk heel boeiend. Honderden mensen lezen dat elke dag. Sommige bloggers groeien uit tot ware sterren, hebben duizenden volgers en worden benaderd door uitgevers om een boek te schrijven, want je weet van tevoren dat het verkoopt. Knap werk.

Nu kan ik daar sceptisch over doen maar ikzelf lees het ook. En nee, ik weet niet waarom. Is dat het bekende "gluren bij de buren" effect dat ons in het voorbijgaan naar binnen doet kijken als hun gordijnen open zijn? Of is mijn leven niet interessant genoeg? Heel interessant, ik zou zelf moeiteloos een blog kunnen bijhouden. Waarom scan ik dan in vredesnaam negen blogs tegelijk tijdens een treinritje naar huis? Hoe kom ik aan die blogverslaving? De vraag is niet meer hoe ik eraan kom. De vraag is, hoe kom ik er vanaf.