Wakker!

“Is het niet sáái om in een bejaardenflat te wonen?”, wordt mij regelmatig gevraagd.
Toegegeven, met mijn 36 lentes ben ik inderdaad nog wat jong om tussen grijsaards te vertoeven. Maar als je dringend op zoek bent naar een woonplek, zal de gemiddelde leeftijd van je medebewoners je een zorg zijn. Benieuwd was ik wel, toen ik hier kwam wonen: wat zal deze omgeving met mij doen?

Ik ontdekte al gauw: de bejaarde van nu is niet meer wat ‘ie geweest is. De bejaarde 2.0 heeft geen zin om knikkebollend voor de buis te zitten, heeft een grondige hekel aan geraniums, en draait zonder enige schroom snoeiharde muziek. Orgelmuziek, dat dan weer wel.

Waar ik bang voor was gebeurde niet: indutten. Integendeel: de energie en levenszin die de meesten aan de dag leggen werkt juist aanstekelijk! En hun behulpzaamheid en onderlinge betrokkenheid raakt me. Wat dacht je van een welkomstboeket op de dag van je verhuizing? (Uit: jawel, de lief- en leedpot). Of een overenergieke buurman die tijdens je verhuizing besluit om gewoon een uur lang mee te sjouwen?

Dus indutten – nee. Wakker worden is meer op z’n plaats. Of je wilt of niet, dat stelletje levenslustigen dwingt je tot een blik in de toekomst en confronteert je met zingevingsvragen. Die mooie balans tussen rust en energie, het leven in het nu – krijg je die gratis bij het ouder worden? Is dat de befaamde berusting waar sommige 50-ers al over spreken? (“je hoeft je niet meer zo te bewijzen”). Of kun je dat alleen dán ervaren als je je hart volgt, je dromen waarmaakt, en je bewust bent van wat er voor jou écht toe doet?

Tot ik ze hun geheimen heb ontfutseld, neem ik geen risico en gok op het laatste. Geen tijd te verliezen.