Uit mijn comfortzone

Ik, beetje onopvallend, misschien saai volgens anderen, trek mijn imitatieleren skinny pant aan naar kantoor! Het kost wat innerlijke strijd, maar ik doe het. De broek kocht ik voor een bruiloft afgelopen winter. Durfde hem daarna niet meer aan te doen, maar nu stap ik over de figuurlijke, en letterlijke, drempel en doe hem op een werkdag aan.

2014: ik wil iets anders. Ik stap uit mijn comfortzone. ENG! Ik kijk altijd graag de kat uit de boom, val liever niet zo op. Heel veilig, maar ook een béétje saai. “Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.” Ik wil juist iets anders, dus er zit maar één ding op: tijd voor actie.

Ik besluit een supervisietraject te volgen en daarmee stap ik, vrijwillig, uit mijn comfortzone qua gedrag. Ik moet (wil) nadenken over mijn werk en dan specifiek mijn gedrag en houding in relatie tot mijn beroepsuitoefening. Doe ik waarvan ik denk dat anderen graag willen dat ik het deed, of is het mijn eigen keuze? Steeds meer besef ik dat ik weinig regie neem over mijn werk en dat ik mezelf daarin aan het kwijtraken ben. Op korte termijn een andere baan krijgen blijkt niet eenvoudig. Ik start bij mijn uiterlijk. Ik wil al langer een kort kopje (mijn haar zit vaak in een staart) en een andere bril, maar ik durf niet. Ik trek de stoute schoenen aan, ga naar de kapper en laat mijn haar eraf knippen. Ik ben zelden zo blij geweest met een kapsel. Maar wat vond ik het eng! Dan de bril. Ik ga op brillenjacht en vind een leuk kunststof montuur. Kunststof, nog nooit eerder gehad. Bovendien een donkere kleur en groter dan ik altijd had gehad. Dus veel opvallender. Maar ik ben er zo blij mee.

Eerst een vernieuwd uiterlijk; nu andere werkzaamheden. Ik bel mensen op (ENG!), spreek onbekenden aan (ENG!), maar ik doe het! Ik wil iets anders en neem de regie in eigen handen. Ik laat me minder leiden door wat anderen vinden of zeggen. Mijn werkhouding is anders dan zo’n twee jaar geleden, maar wat voel ik me hier prettig bij. Ik voel me zelfverzekerder en straal dat ook uit.

Het is een continu leerproces en het gaat ook nog wel eens anders dan ik had gewild. Maar ik toon vaker moed en heb meer lef. En dan gaat het anders dan ‘hoe het altijd ging’. Spannend, maar zo fijn!